Bibliografie van Marco Bianchini
• 999 - De Dageraad van het Niets
Bibliografie van Marco Santucci
• Mandragora
WITTE TERMIET 1
Wedergeboorte


Patrizio Evangelisti + Marco Bianchini/Marco Santucci • Uitgeverij L
64 p. (HC & SC)
Op een diefje

Een ellipsvormig ruimtetuig valt midden in de ruïnes van wat eens een stadscomplex lijkt. Uit het tuig klimt een witharige vrouw. Ze ziet er lenig uit en dat bewijst ze al meteen door te beginnen rennen. Andere ruimtetuigen vuren op haar. Behendig weet ze de salvo's te ontwijken alvorens te verdwijnen in de ruïne. Na deze nagenoeg tekstloze proloog volgt een flashback naar achttien jaar eerder. Het wordt duidelijk dat er in een verre toekomst een oorlog woedt tussen het woestijnvolk de Geosiërs en het diepzeevolk de Nautielen. Deze laatste worden nog eens extra geplaagd door een dodelijke ziekte die slachtoffers er eerst laat uitzien als Jabba the Hutt uit Star Wars. Deze ziekte wordt veroorzaakt door een defect in de genen waar de Geosiërs wel tegen bestand zijn. Senator Rudbekius, die net een onderzoek leidde naar de ziekte, beweert dat de oplossing is te vinden bij hun vijanden. Maar het idee dat er een biologische overeenkomst zou zijn tussen de Nautielen en de Geosiërs doen de politici al stijgeren. Een door de ziekte getroffen senator wijst Rudbekius op een locatie op een van de polen van de planeet. Daar zou een ark liggen met een oplossing. Deze senator helpt Rudbekius om er op zijn eentje naartoe te kunnen trekken. Onderweg dringt een Geosiër binnen in het tuig van Rudbekius.

Op een diefje combineren de Italiaanse makers van deze striptrilogie heel wat elementen uit andere sf-verhalen. Dat gaat van Star Wars over The Fifth Element en De Incal naar Battlestar Galactica. Die overeenkomsten zijn zelfs redelijk expliciet, je kan er echt je vinger op leggen. Ook grafisch vertonen de tekeningen gelijkenissen met stripreeksen als Den van Richard Corben, beslist ook RanXerox van landgenoot Tanino Liberatore en een vleugje Storm of Trigië van Don Lawrence. Deze melange betekent nog niet dat er geen sprankeltje originaliteit mee gemoeid is. De twee Marco's aan de schrijftafel bemeesteren een intrige die kan boeien. Hun beste vondst is dan nog Witte Termiet, het meisje uit het begin van het album, bijna niet te laten voorkomen in het toch dikke eerste deel van deze trilogie. De vraag naar de herkomst en het lot van deze meid is er alleen maar groter op geworden.

> DAVID STEENHUYSE — juni 2010