Bibliografie van Claus D. Scholz
• Bakelandt
• Classix (deel 6)
DE RODE RIDDER 225
De Furiƫn


Claus D. Scholz • Standaard Uitgeverij
32 p. (SC)
Rentree van de newwavekapsels

Op hun terugtocht naar Camelot worden Johan en Lancelot overvallen door een bende soldeniers van Sir Rupert. Na een fikse strijd wordt Johan overmeesterd en Lancelot voor dood achtergelaten. Daags nadien wordt Johan door Sir Rupert, de boosdoener van dienst, gefolterd. Terzelfdertijd voelt Galaxa in het hemelse rijk dat haar held in gevaar verkeert. Wanneer ze hem te hulp schiet, wordt snel duidelijk dat het de bedoeling was dat ze zich zou bemoeien met deze aardse zaken. Niemand minder dan Demoniah wacht haar op en bliksemt haar neer met een magisch wapen. Galaxa verliest haar magische krachten en is voor het eerst een sterfelijk menselijk wezen. Net voor er grote ongelukken gebeuren duikt ook Lancelot weer op. Het drietal weet ternauwernood te ontsnappen. Demoniah heeft echter nog een extra troef achter de hand. Drie dames die even mooi als dodelijk zijn... de furiën.

Opnieuw verzorgt Claus Scholz als tekenaar van De Rode Ridder ook het scenario van een verhaal. Hierbij trekt hij resoluut de fantasykaart die veel dichter aanleunt bij de verhalen van Karel Biddeloo. Met De Furiën komt Claus tegemoet aan de wensen van vele fans om hun natte droom nog eens een hoofdrol te laten spelen. De invalshoek is origineel, Galaxa wordt weer tastbaar. Wanneer we echter terugdenken aan de dagen dat Johan zijn zwaard aan de haak wilde hangen om met Galaxa in het spiegelrijk te blijven wonen, merken we toch op dat er heel wat veranderd is. Galaxa loopt er vaak grumpy bij en lijkt haast vergeten hoe gelukkig ze destijds was dat ze bij haar Johan kon zijn. Wat ons betreft, haalt het verhaal niet de sfeer die je als fan bij zulk een rentree zou verwachten. Gelukkig brengen de drie furiën de nodige schwung en een fikse dosis humor in het verhaal, waardoor het toch een voldoende scoort.

Tekentechnisch kunnen we Claus niet veel verwijten, behalve dan dat er de laatste albums wel wat aan detail verloren gaat en hier en daar sporen van haast optreden wat zich soms in vreemde gezichtsuitdrukkingen vertaalt. Hopelijk zet deze trend zich niet verder. Misschien nog één kleine opmerking, ongetwijfeld voor discussie vatbaar... Galaxa en Demoniah moesten hun oude kapper maar weer eens opzoeken!

> JACKY CORNELIS — maart 2010