Het verhaal van Orval begint in 499 wanneer de heilige Benedictus zijn eerste mirakel verricht. In navolging van deze gebeurtenis en zijn heiligverklaring wordt een heuse kloosterorde opgericht, de benedictijnen. In 1070 is de orde over heel Europa verspreid. Enkele leden van de congregatie kiezen Belgisch Lotharingen uit voor de vestiging van een nieuw klooster. Met hard werken en veel milde giften groeit het klooster op de plek die plechtig Orval gedoopt wordt. Einde achttiende eeuw lijkt de abdij van Orval meer op Versailles dan op het woonverblijf van enkele sobere paters. Voorspoed? Hoogmoed? Hoe dan ook is het net die weelde waarin de clerus en de monarchie baden die de aanzet geven tot de Franse revolutie, een brand die zelfs dreigt over te slaan naar de abdij van Orval.

Om de lezer wat dichter tot de menselijke kant van de geschiedenis te laten komen, doorspekt Jean-Claude Servais de harde feiten rond het einde van de achttiende eeuw met een dramatisch kantje door twee personages, Henri en Gauthier, naar voor te schuiven. Ze zijn elkaars tegenpolen. De eerste is een macho, gaat geen duel uit de weg en timmert zich een weg naar de top door gewiekste zaakjes te doen met de monniken. Gauthier is een eerlijke realist die ondanks de liefde voor een knap meisje besluit de rust en de broederschap van de benedictijnen op te zoeken. Beiden ontmoeten elkaar opnieuw nadat Franse troepen de abdij ingenomen hebben.

Door geschiedenis met drama te vermengen krijgen we een klassieke strip voorgeschoteld. Misschien iets té klassiek. Hoewel we een degelijk historisch verhaal goed kunnen smaken, trekt het fictieve verhaal rond Henri en Gauthier het niveau van deze strip echt wel naar omlaag. Daarbij denken we dan vooral aan de zeer matige dialogen en het clichématige verloop van het verhaal. Dit uit zich trouwens ook in het tekenwerk. Servais kan nauwelijks tot geen dynamiek in zijn personages leggen. Anderzijds tilt diezelfde Servais de strip in zijn geheel tot een hoger niveau dankzij zijn prachtige decors en adembenemende bossen met een uitgebreid kleurenpalet.

Je leest het: alleen al voor die prachtige tekeningen schaffen we ons deel 2 blindelings aan, de rest is een leuke geschiedenisles.