DURANGO 14
Vuur uit de Hel
Thierry Girod + Yves Swolfs • Arboris
48 p. (SC)
|
|
| Eigen schuld |
|
Net zoals die andere Waal, Crisse, lijdt Yves Swolfs onder het succes van zijn eigen reeksen… Nou ja, 'lijden'? Allebei werkten ze aan eigen reeksen die andere tekenaars van hen overnamen om de lezers van een vervolg te kunnen blijven voorzien. Maar ook lanceerden ze diverse reeksen voor andere tekenaars. 't Is toch makkelijk als je zowel kan tekenen als schrijven. Na Dampierre laat Swolfs zijn western Durango na dertien delen over aan een andere tekenaar. Swolfs wil zelf te graag zijn nog jonge serie Legende (drie Franstalige delen tegenover twee vertaalde albums) verder uitbreiden en broeden op bijvoorbeeld een vervolg op De Prins van de Nacht.
Thierry Girod is de uitverkoren tekenaar om wraakengel Durango's laatste liedje nog even uit te stellen. Girod heeft al de verdienstelijke western Wanted op zijn naam waarin hij zich als fan van Jean Giraud, of zeg maar Blueberry, blootgaf. In het zog van Swolfs doet hij dat niet slecht. Al moeten we toegeven dat we ons echt niet hebben vermoeid door de albums van Swolfs naast Vuur uit de Hel te leggen om een vergelijkend plaatjesonderzoek te doen. Heej, gun ons ook effe ons leesplezier, wil je?
Swolfs vervolgt moeiteloos het lopende verhaal na deel 13: Zonder Genade terwijl Durango 14 op hetzelfde overduidelijke wraakthema verder borduurt. Verrassen kan hij met dit thema al lang niet meer. Eigen schuld, hij heeft er integraal zijn uiterst succesvolle debuutreeks (het eerste deel raakte indertijd in één week uitverkocht) op gefundeerd. Goed dat het geen los zand is. Erg veel diepzinnige westernverhalen met breed uitgesponnen karaktertekeningen kennen we niet uit de film, de literatuur en de strip. Het ligt ook niet in Swolfs' ambitie om een nieuw verhaalgenre — zo dat al mogelijk is — uit te vinden. Neen, laat hem maar doen. Veel scènes kunnen zo in een film gemonteerd worden. Ze vangen aandacht waar dat zo is bedoeld. Het spreekt voor Girod dat hij meestapt in Swolfs' denkwijze om de kadrage en paginalay-out eveneens filmisch op te vatten. Zo wordt er vaak gebruikgemaakt van breedpanelen en in elkaar overvloeiende/elkaar overlappende scènes. Toevallig hoofdzakelijk in de vele actie- en schietscènes. Durango is effectief terug. Nu graag met een grotere regelmaat want deze cyclus zal drie of vier albums tellen. De volgende speelt zich af in Mexico. Andalé andalé. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — november 2006 |
