Al achttien sessies lang neemt Peter de Wit, Nederlands beste komiek op papier, de lezer op sleeptouw doorheen de wereld van Sigmund. Die tocht verveelt nog steeds niet.

Sigmund is vaak zo grof tegen zijn patiënten, zo kleinerend (terwijl hij zelf klein van gestalte is), zo ziekelijk, zo geobsedeerd, zo seksistisch, maar soms ook aandoenlijk, ontwapenend, meelijwekkend dat we alle sympathie hebben voor de bekendste strippsychiater van de lage landen. Af en toe heeft hij zelfs het beste voor met zijn patiënten. Sigmund wil bijvoorbeeld Baltus, al vijftien jaar een vaste klant, best vergezellen op zijn vakantie om hem van zijn vakantieangst af te helpen. Zolang Baltus maar betaalt uiteraard. Je kan het Sigmund ook moeilijk kwalijk nemen. De personen die hij over de vloer krijgt, hebben elk wel wat waartegen je je moet wapenen. Zij zijn op geld belust, egoïstisch en verschrikkelijk egocentrisch, manisch, verknipt, hatelijk, te links of te rechts of gewoon ultradom. Rond elk van die handicaps of kenmerken weet de Wit één of meerdere grappen te verzinnen. Vaak treft hij de nagel op de kop in een of ander als cynische oneliner verpakt commentaar. Soms houdt hij de lezer een spiegel voor en dwingt jou om standpunten in te nemen. En voor je het weet heeft die vileine Sigmund jou dus in die richting gemanipuleerd waarbij je voor jezelf denkt: "Je hebt gelijk!" Wat een talent! En dat gaat ook op voor Peter de Wit.