BLACK OP 2
Hugues Labiano + Stephen Desberg • Dargaud
48 p. (SC)
|
|
| Over testosteron en aardbeien... |
|
If you can’t beat them, join them. Laten we het communisme bestrijden vanuit zijn buik en de door Stalin uitgedunde maffia weer in het zadel helpen. Dat was het geniale plan van de boezemvrienden Floyd Whitman en Trent Jackell. En daar stonden ze dan, twee pas opgeschoten CIA-snaken, plompweg gedropt tussen een meute Tadzjiekse rebellen. Bijna veertig jaar later ontdekt witte ridder Whitman grootschalige manipulatie bij de presidentsverkiezingen in de deelstaat Florida. Democratisch gezinde zwarten werden er subtiel onder druk gezet om niet te gaan stemmen. En net dat verschil levert het Land van Hoop en Roem een republikeinse president op. Een wereldleider die het een en ander verplicht is aan... de Russische maffia.
Black Op is een meeslepende spionagethriller in de meesterlijke traditie van Ludlum en Le Carré. Complex, pestend en uiterst geloofwaardig krabt Stephen Desberg langzaam laagjes klatergoud weg van het mooie Amerika. Met een overvloed aan flashbacks weef je zelf het integrerende web samen. Gelukkig koos De Schorpioen-scenarist eens niet voor een onderkoelde I.R.$.- of Tosca-stijl, maar voor de warme pennentrekken van de 43-jarige Labiano. Met de karikaturale mimiek van 's mans gezichten is het wel zoals met de derrière van de jongste Miss Aardbei. Je bent voor of tegen. Wij zijn overtuigd pro. De testosteronkinnen trillen net genoeg, de wenkbrauwen fronsen lekker mee, het zweet drupt precies goed. Juist die tintelende spanningsbogen en inzoomende camerastandpunten geven het album een soort nerveuze politieke stress waardoor je geboeid blijft lezen. Black Op is dan ook oerdegelijke klasse. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — februari 2006 |
