KAAMELOTT 1
De Heerscharen van de Dood
Steven Dupré + Alexandre Astier • Casterman
48 p. (SC)
|
|
| De kwajongens van de Tafelronde |
|
We moeten daar eerlijk in zijn, de eerste keer dat we de titel Kaamelott lazen, dachten we dat het de titel was van een opstel van een zesjarige die allergisch is aan het Groene Boekje. Een verhaal met rieders en toofenaars en wautgeesten en leevende dooden. Men vertelde ons dat het om een televisiereeks over Arthur en zijn Tafelronde ging, die immens populair was in Frankrijk. Oh, dachten we: FC Les Champions! Om dus maar te zeggen dat we met enig voorbehoud uitkeken naar wat de kroonprins van het Vlaamse tekenaarschap, Steven Dupré, voor Casterman zou gaan maken.
We moeten daar (nog steeds) erg eerlijk in zijn: we hebben nog altijd geen aflevering van die Franse tv-serie gezien. We konden dus met geheel onbevangen ogen de stripreeks aanvatten. En met succes. Waar Dupré in Pandora Box bijna geheel in zijn eentje de strip moest rechthouden met zijn tekeningen, is het nu scenarist Astier die de strip draagt. De luchtige benadering van de Arthur als de leider van een bende kwajongens van allerhande slag, blijkt wonderwel te werken. De personages kunnen zelfs na een enkel avontuur moeiteloos overtuigen en dragen één voor één bij tot het verhaal. Van de ietwat lompe Arthur en onvervaarde Lancelot, over de schrikschijter Bohort en de koppige en kurkdroge Leodagan tot de kwezel Blasius en de onhandige Merlijn. Haast elk personage is eenvoudig en herkenbaar uitgewerkt, spreekt erg aan, is bijzonder grappig, nodigt, in alle eenvoud uit tot een verdere verdieping in zijn of haar karakter. Een dikke pluim voor Astier dus, die voor ons terecht mag beschouwd worden als de Franse Ben Elton (The Young Ones, Bottom, Blackadder). Dupré van zijn kant kwijt zich uitstekend van zijn taak met een verzorgde en erg realistisch aandoende grafiek, die perfect de sfeer van het verhaal aanvult. De dynamiek in de tekeningen — een van de handelsmerken van Dupré — geeft de actie dan ook nog wat extra zwier. Kortom: alle ingrediënten om een op applaus onthaalde commerciële topper te hebben zijn aanwezig. Een prima aanvulling van de reeks, zoals Dupré zelf al suggereerde in een interview met Miroslav Dragan (dat is opgenomen in de luxe-editie van het album): wat te moeilijk of te duur is om te filmen, kan probleemloos in een strip.
Nee, een meesterwerk is deze Arthur-versie niet en het voorlopig (?) stopgezette Coma komt ongetwijfeld nog een paar trapjes hoger. Maar deze Kaamelott troont door de knappe karakterschets, de tongue in cheek-humor en de realistische weergave ver uit boven de andere Arthur-strips zoals Merlin, Excalibur en Arthur.
Dupré heeft nu dan ook alle wapens in handen om de grote doorbraak bij onze zuiderburen te forceren. Tekenwerk dat getuigt van vakmanschap, een verhaal dat aanspreekt, een oplage (140.000 exemplaren in het Frans, die naar verluidt al zijn uitverkocht!) waar menig Vlaamse tekenaar van droomt én een Frans klinkende achternaam (Steven Van Het Zakgeld als tekenaar van de verstripping van een Franse culthit? We don’t think so!). Nog even geduld dus, en de Coma's zullen ons hopelijk terug rond de oren vliegen! |
|
| > PETER D'HERDT — december 2006 |
