EEN PAAR DAGEN SAMEN
Fanny Montgermont + Alcante • Dupuis (Vrije Vlucht) 80 p. (HC)
|
|
Vakmanschap is meesterschap |
|
Door onze herhaaldelijke aanbevelingen voor deze topstrip, beginnen we nu te vrezen dat Een Paar Dagen Samen, nu al een van de beste strips van 2009, te makkelijk wordt aanzien als een 'bleitstrip'. Ja, wij hebben het even moeilijk gehad en nee, wij waren daar niet alleen in. Als je ons niet gelooft, luister dan naar anderen die het album hebben gelezen en er ook al dezelfde mening op nahouden. Toeval? Nope. Een uitgekiende marketingstrategie? Ga weg, zeg. Vakmanschap is het sleutelwoord. Het meesterschap om met elders uitgekauwde elementen een verhaalconstructie te bedenken die alle sentimentele en melodramatische valkuilen omzeilt of tenminste verdoezelt. Meer nog dan met de wisselvallige conceptreeks Pandora Box en het goed begonnen Jason Brice vestigt Alcante hiermee zijn naam als een in de gaten te houden scenarist die solo of in opdracht van Jean Van Hamme (met de achtdelige reeks Rani voor Francis Vallès of zijn verhaal over kolonel Amos voor XIII Mystery en tekenaar François Boucq) in de toekomst nog veel meer in de kijker zal lopen. Dat hij zich nu laat opmerken met een volbloedauteursstrip is pas een uitgekiende strategie! En voor ons hoeft hij heus niet de nieuwe Van Hamme te worden. Met een "Alcante" als auteursnaam op een cover zijn we al gerustgesteld.
Kort samengevat ontmoet de impulsieve jongeman Xavier dertien jaar na de feiten zijn zoon die hij verwekte bij een vrouw die nu aan kanker lijdt. Het kind is zelf zwaar ziek. Hij heeft de verouderingsziekte progeria, maar dat weet Xavier aanvankelijk niet. Door ernstige problemen met zijn moeder moet de jongeman een paar dagen met zijn zoon optrekken. Zoals te verwachten viel, komt het tot een toenadering. Maar het blijft een aangrijpend verteld verhaal over gemiste kansen.
Tekenares Fanny Montgermont is ook al aan haar proefstuk toe. In het Frans publiceerde ze twee delen van Elle en dat is het voorlopig. Met Een Paar Dagen Samen kreeg ze een dijk van een verhaal in handen dat moelijk kon verkloot worden, tenzij ze het zelf als een melodramatisch gegeven had opgevat. Of hun volgende gemeenschappelijke project voor de collectie Vrije Vlucht opnieuw een aanwinst zal zijn, valt nog af te wachten. Het wordt alleszins een liefdesverhaal in de trant van Lost in Translation en The English Patient. Haal er al maar een doos papieren zakdoekjes bij. |
|
> DAVID STEENHUYSE — april 2009 |