Het volgende zagen we een paar weken geleden in Antwerpen. Een man komt met fiets en plastic zak aan het tankstation. Hij stapt af, gaat naar de plek waar je lucht kan afnemen en opent zijn plastic zak. Een minuut of wat later rijdt hij weer weg met een opgeblazen sekspop onder de arm. Je moet het ons vergeven: we hebben niet kunnen zien of het om een Sky•Doll ging of over een ander type: we lagen dubbel.

Genoeg anekdotes, over naar de orde van de dag. Machines en gevoelens: het is al lang een boeiend thema, ook op stripgebied. We denken daarbij onmiddellijk aan Tezuka's Astro Boy en meer recent aan het geweldige Pluto (wie vertaalt dit?) van Naoki Urasawa (ook al de geweldige auteur van 20th Century Boys en Monster). Ook deze Sky•Doll, alweer een voortgezette reeks uit het Talent-fonds, handelt hierover. Al is er dan een flashy jasje overheen getrokken.

Na hun avontuur op Aqua (lees of herlees deel 2) landen missionarissen Roy en Jahu op thuisplaneet Papathea waar de goddelijke Ludovica ze in een tv-programma als ware helden zal ontvangen. De hele show zal perfect gemodereerd worden door Frida Decibel, die rechtstreeks weggelopen lijkt van de set van The Fifth Element. Maar die beseft nog niet dat Noa — onze favoriete 47,5 kg rubber — nog uit haar doosje moet springen.

Alles aan Sky•Doll is gladjes, de flamboyante computerinkleuring ziet er afgelikt uit en ook het verhaal glipt door je vingers. Het is voorbij voor je het beseft. Kitsch voor sommigen, maar wij vonden het allemaal erg vermakelijk. En als je ons nu wil excuseren: wij moeten nog gaan tanken.