Bibliografie van Rodolphe
• Aan de Waterkant
• Amazonia
• Centaurus
• Cliff Burton
• Comanche (deel 15)
• De Andere Wereld
• De Man met de Klauw
• De Meester van de Nacht
• De Negen van het Godshuis
• De Teutonen
• Dickens & Dickens
• Dock 21
• Gothic
• Grens
• Hemelsluizen
• Het Jacobs-Teken
• Het Orakel van de Maan
• Het Rijk
• Kenya
• Master
• Melmoth
• Memphis
• Mister George
• Namibia
• Outsiders
• Raffini
• Taï Dor
• The Village
• Trent
• Trent
MOORDENAARS 1
De Dokter


Jeanne Puchol + Rodolphe • Casterman
48 p. (SC)
Silence of the Lambs in andere omstandigheden

Volgens het concept van deze klassiek-realistisch getekende reeks passeren in elk album de belangrijkste feiten van een vooral in Frankrijk bekende moordenaar die opereerde tussen de jaren 1930 en 1960. In dit deel focussen de auteurs op dokter Marcel Petiot. Niet alleen vermoordde hij een trits huishoudsters, maar ook Joden die op de vlucht waren voor de nazi's en personen die volgens Petiot te veel begonnen te weten. Van 27 personen weet men zeker dat hij ze heeft omgebracht. Zelf hield hij het op 63.

Het album opent in 1944. Petiots buren storen zich aan de penetrante geur van verbrande caramel die uit de schoorstenen van de dokter komen. Ze laten het aan de politie over om poolshoogte te nemen in zijn verlaten huis. Hun ontdekking is verschrikkelijk: een kelder vol in stukken gesneden lijken. Petiot komt daarna langs op de fiets, maar kan zich uit de voeten maken door een sterk staaltje blufpoker. Van dan af schetst Rodolphe zijn voorgeschiedenis en uiteindelijk de rechtsgang om hem veroordeeld te krijgen. Daarin speelt advocaat Floriot nog een hoofdrol. Zijn pleidooi duurt 6,5 uur! Ook Petiot kan zijn tranen niet bedwingen. Maar de bewijslast is te wreed.

De 48 pagina's waarin Rodolphe zijn verhaal kwijtmoet, spelen hem parten. Zoals in elke biografie overstijgt ook hij niet het daaraan gepaarde feitenfestival. Hij slaagt er niet in om gelijk welk personage enige diepgang te geven. We komen niets te weten over de drijfveren of bij uitbreiding de psychologie van Petiot, behalve dat hij er zich in penibele situaties handig wist uit te lullen (of door niets te lossen bij folterpraktijken tijdens de Tweede Wereldoorlog) en dat hij door zijn functie sowieso een vertrouwenspersoon was. In andere omstandigheden had dit een Silence of the Lambs kunnen worden. Nu is het eerder een verstript artikel over een moordenaar. Daar valt ook wel wat voor te zeggen natuurlijk. Nog steeds wordt er gesmuld bij spraakmakende seriemoorden en justitieverhalen. De Dutroux- en Fritzl-gekte is namelijk van alle tijden. Petiot schreef in gevangenschap een boek dat hij nog bij leven signeerde voor zijn 'fans'.

In volgende delen komen de Vampier van Düsseldorf en Violette Nozière aan bod. Ook over onbekendere moordenaars houdt Rodolphe nog hun palmares achter de hand.

> DAVID STEENHUYSE — maart 2009