Na het lezen van het eerder verschenen eerste deel van de trilogie New Byzance in dezelfde reeks Uchronie[s] hadden we nog niet door dat in de drie verschillende futuristische toekomstvoorstellingen van New York, die in elk van de drie te verschijnen trilogieën worden geschapen, het hoofdpersonage hetzelfde blijft. Ook in New Harlem volgen we het pad van toekomstvoorspeller Zack Kosinski. In dit album komen we zelfs te weten hoe een rijke industrieel hem als jochie van zijn ouders wegkoopt om hem in te zetten voor zijn bedrijf. In dit New York hebben de zwarten het voor het zeggen en moeten de in getto's hokkende blanken naar de pijpen dansen van deze meer gefortuneerde stadsgenoten. De kans op rassenrellen staat eraan te komen en dat ziet Zack in een verplichte sessie om een datum voor de officiële opening van een utopische stad te zien. Diezelfde stad die we op het einde van New Byzance 1 nog in puin zagen. Zack zwijgt erover tegen zijn opdrachtgevers, maar vertrouwt zijn visioenen wel toe aan collega Graziella. Had-ie beter niet gedaan want van dan af is het afgelopen met zijn beschermde luxeleventje. Hij wordt ontvoerd door een extremistische blanke groepering in opdracht van twee personen die hij wellicht liever in andere omstandigheden had teruggezien...

Over New Byzance schreven we al dat het een van de beste nieuwkomers is van 2008. New Harlem bevestigt deze boude uitspraak. De onderlinge raakpunten (alleen nog maar de gelijklopende proloog bijvoorbeeld!) benadrukken de overmacht die Eric Corbeyran als marionetten- en schaakspeler tentoonspreidt. De tekeningen van de jonge Serviër Tibery vinden we persoonlijk minder sterk dan die van Eric Chabbert. Al moeten beide tekenaars beseffen dat de sterkte van de reeks tot nu toe in eerste instantie door hun scenarist wordt geleverd.