Allemaal waren ze buiten gesjot. Weg was het luxeleventje in de Donjon. Het was allemaal de fout van die gewiekste oplichter Van Dattum. Hyacinth de Wachter, prinses Isis, draak Marvin, Herbert de eend en rest van het escorte zinnen op wraak. Na een omzwerving komt het bonte gezelschap aan in de ooit verfijnde stad Kwansuis. Alleen mag Herbert de stad niet binnen. Hij moet absoluut elk contact met zijn vader, de hertog van de stad, vermijden. Gelukkig bieden een paar druppels van "Het Masker des Doods" de oplossing. In een oogwenk verandert Herberts trotse eendenkop in een pluimig monster van Frankenstein. Nu is de bende klaar om de stad binnen te trekken voor een gezonde portie zinvol geweld, trommelgeroffel en baarlijke nonsens.

In amper tien jaar is dit de 31ste Donjon die het onnavolgbare duo Trondheim en Sfar op ons los laat. We adoreren het fantastische Donjon Ochtendgloren dat de schepping van deze middeleeuwse schelmentoren beschrijft. We genieten van de grollen tussen Herbert en Marvin in Donjon Parade (het hilarische derde deel getekend door Manu Larcenet is nu uit!) maar niets kan tippen aan de hoofdserie Donjon Zenit. De toon is rauwer, de verhalen zijn voller en het spanningsveld tussen de twee helden Herbert en Marvin wordt steeds intenser. Terwijl de verliefde draak Marvin de dans meer en meer wil ontspringen, wordt ons eendje de pronte zwaan rond wie het allemaal draait. Maar voorlopig heeft Marvin nog steeds een paar vurige Tong Deums achter de kiezen om de pikorde weer te respecteren. Niets biedt immers beter weerwerk tegen een lach en een traan als een goede vurige rochel en dito vechtpartij.

Absoluut verrassend zijn de tekeningen van de Fransman Boulet — wij mogen gewoon Gilles zeggen. Zijn zin voor detail geeft een extra diepte en gewicht aan dit verhaal. Van de gekraste schaduwen tot de krullende wolken, het totale plaatje klopt als een bus en maakt dit lijvige deel tot een van onze favoriete Donjons.