Hoewel het vóór de herdruk van Oog & Blik in 2003 lange tijd een praktisch onvindbaar album was, vond Enki Bilal Exterminator 17 op scenario van Jean-Pierre Dionnet maar niets. Oorspronkelijk was het verhaal bedoeld voor tekenaar Nathan met een voorpublicatie in het toen net mede door Dionnet en Mœbius opgerichte blad Métal Hurlant. De eerste tien pagina's geloofde Bilal sterk in het verhaal, maar plots haakte hij af. Beide karakters waren onverenigbaar, zo stelde hij het. Zonder al te veel enthousiasme heeft hij de strip afgemaakt, maar hij besliste wel dat hij voor een sf-verhaal nooit meer zou samenwerken met een scenarist. Métal Hurlant vond hij al snel verzanden in een blad met snobistische pretenties. Het herkauwde trends en nieuwe stromingen. Bilal had niet het gevoel daarin te kunnen functioneren. In een vervolg met De Trilogie van Ellis had hij dus geen zin. Toch was hij zo attent om ten minste de covers van de albums met een tekening te voorzien.

In het eerste album bevrijdde vechtandroïde Exterminator 17 de zijnen. In De Trilogie van Ellis, dertitg jaar later getekend door Oekraïner Igor Baranko, een ex-soldaat in de oorlog in Afghanistan, concentreert Dionnet zich op het verre sterrenstelsel Hoop waar de mensheid een nieuw onderkomen vond. Een van de planeten aldaar heet Ellis naar Ellis Island waar immigranten met de American Dream in het achterhoofd uitscheepten vooraleer ze al dan niet in de Verenigde Staten werden toegelaten. Op Ellis verdelen afstammelingen van de Italiaanse, Japanse en Russische maffia de koek. De plannen van Don Alessandro zijn megalomaner. Is het daarom dat hij zijn concullega’s uitnodigde op zijn trouwpartij? En wie van hen heeft de ware Exterminator 17 omgebracht en de resten ten geschenke gegeven? Dat de trilogie vooral draait om de rol en de doelstellingen van Exterminator 17 staat weer buiten kijf. Toch is zijn aanwezigheid in het verhaal redelijk beperkt. Deel 3 zal allicht voor de nodige climax zorgen.

Een goeie sf-strip moet het hebben van minstens een paar originele vondsten op het gebied van technologie, maatschappij, ontwikkeling of evolutie en de totaaluitwerking ervan. Dionnet heeft genoeg metier om enkele goeie vondsten uit de losse pols te schudden zij het zonder opzienbarend kaliber. Voor de uitwerking moet hij rekenen op het talent van Baranko die zich aardig, maar aanvankelijk aarzelend uit de slag trekt. Zijn tweede albums ziet er qua paginalay-out en grafiek veel beter uit. Zijn grootste handicap echter is dat hij geen Bilal is. Maar dat is dus een oneerlijke vergelijking.