Marc Védrines? Nooit van gehoord, zou je zeggen. We verbazen ons er vaak over hoe zulke auteurs zo ineens uit het niets opduiken. Toch had hij al de niet volledig vertaalde reeks Phenomenum op zijn naam staan bij uitgeverij Talent. We zijn blij dat Dargaud de trilogie Islandia in vertaling wèl tot een goed einde heeft gebracht, met behoorlijk korte tussenpozen zelfs. Het is niet aan te raden de albums los van elkaar te lezen. Op eigen kracht weet de auteur een zeer aparte reeks te construeren. Zowel qua scenario als qua tekeningen kan hij bekoren.

Het verhaal speelt zich natuurlijk af op IJsland, de reeksnaam is duidelijk genoeg. Islandia is een verhaal van tovenarij en woeste natuur. Een verhaal van onderdrukking en onrecht. Een verhaal van bittere armoede onder de IJslandse bevolking. En uiteindelijk het verhaal van een onsterfelijke geest van een tovenaar die niet tot rust kan komen. Islandia is verteld met een goed gevoel voor spanningsopbouw. Toch vonden we dat Védrines na deel 2 was uitverteld. Het onverwachte einde daarvan klopte als een bus. Het Spoor van de Tovenaar is meer een verklarend album en een uitgesponnen epiloog met niettemin een boeiend historisch overzicht over de onafhankelijkheidsstrijd en -wens van het eiland die aan Denemarken behoorde.

Als geen ander weet Védrines de desolate sfeer van dit barre eiland weer te geven. Het beeld van dunbevolkte gebieden met hier en daar een hutje, de afwezigheid van bomen en uitgestrekte grasvelden. De wat iele lijn die hij gebruikt past daar zeer goed bij. Aan de zeer eigen en in onze ogen mooie tekenstijl van Védrines moet je evenwel zijn. Je bent ervoor of je bent ertegen. Wij zijn dus voor, maar dat snapte je al.