Toen de financiële thriller Largo Winch zo'n doorslaand succes werd, kwamen er meer van dit soort reeksen op de markt. Niet allemaal even succesvol natuurlijk, maar I.R.$. van Bernard Vrancken en Stephen Desberg mag er toch wezen. De IRS (Internal Revenu Service) is de Amerikaanse belastingsdienst en een waakhond voor financiële transacties. Larry B. Max staat bij hen op de payroll en speurt constant naar geldstromen die buiten de belastingen om gaan. Dat hij daarmee vaak in contact komt met de zware criminele wereld hoeft je dan ook niet te verbazen. Larry spoort dan ook vaak malversaties op en schiet in actie. Hij is een man van het papier én het pistool. Maar tegelijk is hij ook een melancholisch personage. In zijn hectische leven probeert hij zijn menselijke kant vast te houden. Met zijn vertrouwenspersoon, het aanvankelijk anonieme telefoonhoertje Gloria, praten ze níet over seks, maar wel over de dingen die hun ontroert of bezighoudt. Daardoor krijgen ze een hechte band. Dat Gloria trouwens tóch een bekende is van Larry blijkt uit een van de vorige cycli. De intermezzo's met Gloria maken van Larry een intrigerend figuur en geven de verhalen een extra laagje.

De tien albums zijn eigenlijk vijf verhalen die per twee albums als tweeluik worden uitgegeven. Delen 9 en 10 vormen alzo het tweeluik De Geheime Rekeningen van het Vaticaan. Sinds deel 10 kregen de tweeluiken dus ook nog eens een overkoepelende titel. Dat is eigenlijk een erfenisje van de Franse albums die allemaal werden herdrukt met nieuwe covers. In deze cyclus wordt verwezen naar een gegeven uit de Dargaud-reeks De Schorpioen van Enrico Marini, eveneens geschreven door Desberg. Grappig bedacht! Zodoende komen we uit op het populaire thema van de almachtige katholieke kerk en het misbruik dat daaruit voorkomt. Desberg speelt in op de angst voor de extreme moslimgroeperingen met hun terreuropleidingen. Sommigen in de katholieke kerk denken daar een antwoord op te hebben.

Vrancken maakt enigszins kille tekeningen. De inkleuring is ook vrij somber en juist daardoor steken de telkens stralend ijskoud blauwe ogen van Larry flink af. De juiste toon?