VERMIST 


Rutu Modan • Podium
172 p. (HC)
Zinderende ingetogenheid

Vaak gebeurt het niet dat de literaire uitgeverij Podium een stripverhaal uitbrengt, maar met Vermist van Rutu Modan hebben ze nu wel een klepper binnengehaald. Vorig jaar verscheen de Engelse vertaling bij het gerenommeerde Drawn & Quarterly en het boek begon toen aan een wereldwijde zegetocht die nu ook in ons taalgebied halt houdt. De Israëlische Rutu Modan heeft met Vermist een brok zinderende stripgeschiedenis gemaakt.

De tekeningen en kleuren in Vermist doen eerst anders vermoeden. Een wat bevreemdende variant op de klare lijn en de keuze voor grote monotone kleurvlakken gaven ons een verkeerde indruk. Het verhaal van taxichauffeur Eddie Franco en zijn ontmoeting met de 'girafvrouw' Numi boeit van begin tot eind en Modan slaagt er in om de heel diepgaande relaties tussen haar personages om te zetten in een leesbare visuele taal. De 172 pagina's vlogen tussen onze vingers door en meer dan eens deelde Modan welgemikt een moker uit met knappe dialogen en fijnzinnig opgebouwde pagineringen.

Joe Sacco (Onder Palestijnen, De Fikser) noemde Modan al "a deeply insightful writer and artist" en we kunnen hem alleen maar gelijk geven. Voor heel wat stripmakers is een pagina zonder vuurgevecht al een uiting van de psychologie van hun karakters. Gelukkig durft Modan het aan om dieper in haar personages te graven en deze te laten in wat ze zijn: echte mensen van vlees en bloed.

We moeten het toegeven, de naam Rutu Modan deed bij ons niet meteen een belletje rinkelen. Gelukkig leerde de extra inforpagina in dit album ons dat deze dame al geruime tijd actief is als stripmaakster en illustratrice. Ze richtte mee het toonaangevende Israëlische Actus Tragicus-collectief op, werkte voor de Israëlische editie van Mad en heeft in 2007 een reeks van kortverhalen gepubliceerd op de website van de prestigieuze The New York Times. Maak dus zeker kennis met dit grote talent. Zelden was een verhaal tegelijk zo diepgravend en complex en anderzijds ook onmogelijk neer te leggen.

> MARC BASTIJNS — juni 2008