Het afgeronde verhaal Brüsel past halverwege in De Duistere Steden-reeks. Het komt net na het onverwoestbare De Toren en stelt megalomane bouwprojecten en een falende ziekenzorg aan de kaak. Niet zozeer die van vandaag (alhoewel), maar gesitueerd in een futuristisch retrodecor waar het al even onverwoestbare duo Schuiten + Peeters een patent op hebben. Hun Duistere Steden-universum kent duidelijke laat 19de- en vroeg 20ste-eeuwse wortels, maar met een evolutie die wat modernere decennia heeft overgeslagen om een andere toekomst voor te schotelen. Breek daar verder maar het hoofd niet over. De decors zijn uiterst gedetailleerd en architectonisch verantwoord, een medehoofdrolspeler in verhalen over vaak niet-standvastige personages die een onvrijwillige strijd moeten leveren tegen fenomenen die groter zijn dan henzelf.

In het op veredeld papier en in softcover herdrukte Brüsel volgen we bloemist Constant Abeels (die we onlangs nog terugzagen in De Theorie van de Zandkorrel), handelaar in plastiek planten en vurig voorstander van de vooruitgang. Hij komt zonder water te zitten en dat is knap vervelend op de vooravond van de officiële opening van zijn winkel. Hij kaart het probleem aan in het paleis van de drie regeringen waar een behulpzaam meisje, Tina Tonero, zijn dossier voor hem zoekt. Tina lijkt het minder te hebben voor de vooruitgang. Ze saboteert de administratieve computer. Ook in latere jobs — die ze vast heeft te pakken gekregen door te liegen over haar cv en verleden — maakt ze brokken. Haar pad zal dat van Abeels nog meermaals kruisen. De onfortuinlijke bloemist heeft nog een ander probleem. Hij heeft een hardnekkige hoest en laat dit nakijken in het ziekenhuis. Daar wordt hij echter gedumpt tussen andere patiënten. Professor Dersenval, die Abeels nog kent van zijn bezoek aan de bloemenwinkel, redt hem uit de chaos en neemt hem mee naar de kantoren van de burgemeester van Brüsel, Freddy De Vrouw. De burgervader buigt zich met zijn raadsleden over een immens schaalmodel om van de stad in eerste instantie een gigantische bouwwerf te maken, precies alsof de stad is platgebombardeerd. Het is een formaliteit om van daaruit een nieuw Brüsel te doen rijzen. Een waanzinnig project en Abeels sluit zich aan bij een groep activisten, waar hij de mooie Tina opnieuw tegenkomt.

Het eerste katern geeft je een geschiedenislesje over architecten die in Brussel hun gang konden gaan voor bouwwerken die van Brussel een wereldstad moesten maken. Veel van deze elementen zijn verwerkt in Brüsel, het zinnebeeld van een utopische stad met mankementen. Perfectionisme bestaat niet in een album van De Duistere Steden. Perfectionisme is saai en grootsheid keert zich tegen de nietige mens. Dat François Schuiten, die ook al zijn naam heeft gezet op plannen voor grootse architectprojecten, als een van de enige Belgische stripauteurs de prestigieuze stripprijs van de stad Angoulême heeft gewonnen, strekt tot eer. Het enige minpunt hieraan is dat Peeters hem niet gelijk heeft meegekregen!