Het dertigste album alweer van deze eeuwig jonge avonturierster. In 1982 verscheen het eerste. Blijkbaar heeft auteur Michel Weyland met Aria een gouden concept te pakken. Onze heldin is namelijk het ultieme slachtoffer. Eerst een brok ellende over haar uitstorten waar ze zich vervolgens uitworstelt en zo de sympathie van de lezer wint. Een mooi snoetje, blonde haren, blauwe ogen en sexy kledij zijn andere van haar troeven. Weyland gaat in dit dertigste deel wel erg ver want Aria wordt levend verbrand! Toch weet ze te genezen waardoor het onderdrukte volk van Overon in haar een godin zien. Of Aria die verworven status alle eer aandoet door het volk te bevrijden, zullen we waarschijnlijk in deel 31 lezen. Ondertussen moet ze eerst haar geheugen terugvinden.

De wereld van Aria is een fantasywereld met allerhande vreemde beesten, elfjes en dergelijke meer. Toch zijn de mensen personen zoals jij en wij en daardoor herkenbaar. Maar Aria wordt wel steeds ongeloofwaardiger. In bijna elk nieuw deel stort ze zich in het avontuur op een naïeve manier. Je zou toch aannemen dat je wat voorzichtiger wordt naarmate je meer ervaren bent. Ook blijft ze eruitzien als een jonge twintiger, terwijl ze een intussen volwassen zoon heeft. Daarnaast komt ze ongehavend uit elke penibele situatie terwijl ze lichamelijk nogal veel te verduren krijgt.

Desondanks blijft dit een frisse strip om te lezen. Avontuurlijk, een vlot leestempo, mooie tekeningen en een verzekerde winst voor de goeien. Dit dertigste album heeft als bonus twee korte, oudere Aria-verhaaltjes die niet eerder in album zijn verschenen. Dank je wel, Dupuis, voor deze leuke geste.