DE BAMBURGERS 2
Koning Leo
Simon Spruyt + Fritz Van den Heuvel • Silvester
48 p. (HC)
|
|
| Ceci n'est pas une BD |
|
De genomineerden voor de Bronzen Adhemar, de Vlaamse Cultuurprijzen in de categorie strip, waren dit jaar Luc Cromheecke (Plunk!, Taco Zip), Kim Duchateau (die met Esther Verkest uiteindelijk zou winnen) en... de auteurs van De Bamburgers. Enkele maanden eerder gaf dat andere stripinstituut ook al zijn prestigieuze prijs voor het beste Nederlandstalig jeugdalbum aan die Bamburgers. Het juryrapport durfde zich zelfs te wagen aan een Asterix-vergelijking. Zelf vonden wij dit eerste deel even aardig als zoekend. Prijzen of niet, wij vroegen om bevestiging. En die kwam er met dit tweede deel!
Alles blijft peis en vree op het kleine eilandje Nordanië ergens tussen Groot-Brittanië en Europa in. Het sympathieke koningsgeslacht van de Bamburgers regeert er nog steeds in hun sprookjesachtig kasteel op hun steile rots. Enfin regeren. De Bamburgers overreageren enkel. De prinsjes Leo en Louis blijven maar zagen om het nieuwste computerspel, maar hun moeder, de koningin Divina, wil hen enkel een pedagogisch verantwoord schommelpaard geven. Maar als moeder op staatsbezoek gaat, zien de prinsjes hun kans schoon.
Alles maar ook alles aan dit tweede album straalt bevestiging uit. De hippe Franse schaduwkrasjes van Simon Spruyt zijn perfect complementair met de bolle koppen en gedrongen marionettenlichaampjes. Het geheel verrast met een zelden geziene moderne dynamiek. O wat belooft dit voor zijn historische fantasystrip De Furox die in september bij Bries verschijnt. De grootste opsteker is echter het scenario van radioman Fritz Van den Heuvel. In tegenstelling tot de moppendiaree van zijn onconventionele Bob De Kerpel-strips is dit hier een humorstrip waar je nauwelijks mee moet lachen. Geen spitante dialogen, geen pointes, nauwelijks running gags,... maar zelfs zonder die efficiënte truukjes blijf je continu met een brede grijns de strip lezen. De hele setting klopt. Van de sublieme minister Haring tot de Laurent-fratsen van prins Louis. Elke figuur heeft zijn nut en helpt het samenhangende verhaal dragen. Het is ongelofelijk hoe vlot we alle gebeurtenissen slikten. Pas toen een van de prinsen zijn hele verhaal samenvatte voor de staatssecretaris Georges, viel ons het surreële van de plot op, en ontsnapte ons een luide schaterlach. Dit is puur Belgisch én toch ten volle Europees. Dit is de Putain Putain van de strip. Een samenraapsel van alle mogelijke Europese elementen (Franse stijl, Engelse sfeer, een Duitse koning en een Nederlandse koningin op een Monegaskisch eiland,...) in een uniek onwezenlijk verhaal dat vertrouwd aanvoelt. Net zoals het werk van het Belgische surrealistische icoon bij uitstek, René Magritte, bekijk je dit het best van op een afstand. Ceci n'est pas une BD. Dit is een prima strip. En, eerlijk is eerlijk, applaus voor de jury's voor hun visionaire gave. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — juni 2007 |
