Bibliografie van Jeroen De Coninck
• De Ark van Noë
• De Smurfen en het Verloren Dorp
Bibliografie van Miguel Díaz
• De Smurfen en het Verloren Dorp
Bibliografie van Thierry Culliford
• De Smurfen (vanaf deel 18)
• German en Wij (deel 1, 5)
• Johan en Pirrewiet (vanaf deel 14)
• Johan en Pirrewiet: De Integrale
• Steven Sterk (vanaf deel 8)
DE SMURFEN 26
Een Kind bij de Smurfen


Jeroen De Coninck + Miguel Díaz/Thierry Culliford • Standaard Uitgeverij
48 p. (SC)
Een kinderhand is niet altijd snel gesmurfd

De ooievaar van de Grote Smurf heeft nog nooit van gps gehoord en moet een noodlanding maken bij een arme boer die zich over het dier maar al te graag ontfermt. Niet veel later krijgt diezelfde boer zijn neefje Lieven op bezoek. Het ettertje terroriseert niet enkel zijn oom, maar ook alle dieren in het grote Smurfenbos. Op zoek naar lekkers stuit de Koksmurf op de jongen, die gefascineerd is door dat kleine blauwe wezentje. Wanneer de jongen vaststelt dat hij verdwaald is, volgt hij de Koksmurf maar naar het Smurfendorp, met alle gevolgen vandien. De Grote Smurf is er echter van overtuigd dat hij de jongen weer op het goede pad kan brengen...

De onderhandelingen voor een nieuwe uitgeverij (De Smurfen zaten voorheen bij Lombard en daarvóór nog bij Dupuis) moeten een lastige bevalling geweest zijn, want we hebben meer dan een jaar moeten wachten op een vertaling van het 26ste Smurfen-album, maar beter smurf dan nooit natuurlijk. Spijtig genoeg moeten De Smurfen het al zestien jaar stellen zonder hun geestelijke vader Peyo, maar aan de verhalen zelf is dat niet te zien. Sinds 1992 verschenen er al tien nieuwe albums, onder superviserend oog van Peyo's zoon Thierry Culliford en met medewerking van verscheidene scenaristen en tekenaars. De tekenaars in kwestie zetten anatomisch perfect gebouwde Smurfen op papier en de scenaristen blijven zorgen voor leuke verhaaltjes die het kind in ieder van ons zouden moeten doen glimlachen. Dit 26ste album werd ten andere integraal getekend door Vlaming Jeroen De Coninck!

Dat De Smurfen hun vervaldatum nog steeds niet bereikt hebben, heeft uiteraard veel te maken met het vrij tijdloze concept. Met een maatschappij van blauwe dwergjes kan je nu eenmaal alle kanten op, we denken dan bijvoorbeeld aan verhalen als De Ruimtesmurf, De Smurfführer en het in België nog steeds actuele Smurfe Koppen en Koppige Smurfen. Je moet het uiteraard allemaal niet te serieus nemen, maar de kritische blik op onze maatschappij is toch nooit veraf. Hopelijk mogen we binnen vijftig jaar ook de honderdste verjaardag van het kleine volkje vieren. Op naar het volgende album, dus! In het Frans verscheen dat al in januari. Nu de vertaling nog.

> HANS DE BISSCHOP — februari 2008