ISAAC DE PIRAAT 5
Jacques
Christophe Blain • Oog & Blik
48 p. (HC)
|
|
| Gelul met wafelijzers |
|
Na de barre poolexpeditie is Isaac Sofer, schilder en knoopsgatpiraat, eindelijk terug in Parijs aangekomen. Samen met zijn zeeroversvriend Jacques en enkele Portugezen maakte hij het er echter zo bont dat ze moesten onderduiken. Maar dan beginnen de mannen te denken met hun lul in plaats van hun hersens en is het uit met de rust. Jacques is tijdens zijn nachtelijke inbraken verliefd geworden op een bloedmooie aristocrate. Nacht na nacht breekt hij haar kamer in, bewondert haar, streelt haar,... hopend dat ze niet wakker wordt en schrikt van zijn lelijke kop. Intussen blijft Isaac wanhopig op zoek naar zijn muze Alice, maar die zit nu zelf op een zwalpend schip. Terwijl haar verloofde zeeziek in een kombuis ligt te kotsen, kan ze nauwelijks een wulpse kapitein van haar afslaan... Mijlen verderop in Parijs botst Isaac op Alice' zuster, een wandelende viagrapil, en ja hoor! Gelukkig is er nog Isaacs vader die hem onderdak kan geven in zijn liefdesappartement.
Ja, wij konden soms ook even niet meer volgen. Waar in de vorige delen moord, intrige en romantiek de hoofdtoon zetten, spat nu het testosteron in het rond. Veeleer dan een Snoecks-alibi voor verantwoord naakt, is dit album een echte, ouderwetse deurenkomedie geworden. Een huizenhoog tempo met even hoge misverstanden en dijenkletsers, wordt afgewisseld met filosofische impressies en primaire verkleedpartijen. Toch leuk om te zien hoe een lelijkaard met een neus en oren zo groot als de doorsnee-inwoner van Painful Gulch (herlees een van de beste Lucky Luke-albums), door iedereen plots aanzien wordt als een adonis, gewoon omdat hij verliefd is. Helaas hebben we net iets te vaak de indruk dat Christophe Blain tussen al deze verbale en soms banale humor het spoor wat kwijt is. Zijn personages en hun hormonen hebben het heft in handen genomen en lijken maar wat te doen. Als een soort vruchteloos structureel protest giet Blain hun escapades in een repetitieve strakke acht-hokjes/wafelijzerbladspiegel. Hierdoor ontneemt hij zijn eigen strip wel zijn krachtigste wapen, namelijk zijn schitterende bladindeling. Kijk maar naar de fel bejubelde vorige delen of naar het al even beklijvende Donjon Ochtendgloren.
Voor die enkeling die bij het zien van de gekraste verwrongen tekeningen nog altijd denkt dat Isaac de Piraat elitair gesnoef is, blijven wij graag deel 1 aanraden — altijd een leuk begin om een reeks te starten. Je ontdekt een spannend jongensboek, vol piraten, schatten en intriges. Een strip die in 2002 terecht de prijs voor het beste album in de wacht sleepte op het festival van Angoulême. Nu, vijf jaar later, wordt aan die humoristische thriller een flinke portie seks toegevoegd. En zie, eindelijk wordt deze topreeks nog eens besproken. Het leven kan toch simpel zijn. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — februari 2007 |
