CHARLY 13
Een Hel op Aarde
Magda + Denis Lapière • Dupuis (Spotlight)
48 p. (HC & SC)
|
|
| Geslaagd scharnieralbum |
|
Conversatie deze week tussen een onwillige klant en een striphandelaar die hem de reeks Charly probeerde aan te raden:
— "Charly is geen gewone jongen. Toen hij klein was, speelde hij vaak met Kapitein Bliksem. Maar de grote mensen vonden zijn vriendschap met de Kapitein niet erg normaal."
— "Het zal wel zijn, die kapitein was natuurlijk een pedofiel!"
— "Neenee, Kapitein Bliksem is een stuk speelgoed. En nu Charly groter is, zit Kapitein Bliksem in hem."
— "Jaja, een stuk speelgoed, he. En nu zit het in Charly. En dat moet ik aan mijn kinderen laten lezen..."
— "Zucht..."
Bovenstaande stukje om maar te zeggen dat het concept van deze reeks niet helemaal voor de hand ligt. Een poging: toen Charly klein was, kocht zijn vader voor hem het ruimteschip van kapitein Bliksem. Na wat hocus pokus komt er leven in het speelgoed, waardoor Charly in allerlei avonturen belandt. In de eerste apotheose (het vierde deel) vernietigt het ruimtetuig zichzelf, maar het lijkt alsof de ziel, het stukje magie van het schip, zich in Charly heeft genesteld. Hij krijgt voorspellende dromen en visioenen, die hem in de daaropvolgende delen in de meest bizarre en originele avonturen doen belanden.
Met een vakman als Lapière achter de scenario-pen, is het niet verwonderlijk dat deze reeks — in al zijn onopvallendheid, bijvoorbeeld in eindejaarslijstjes — erg aanslaat. Het sterkste punt van de reeks is dan ook "dat het vooruitgaat". Lapière heeft geen schrik om zijn melkkoe ouder te laten worden. Charly evolueert zo van de naïeve, ietwat nukkige kleuter, naar een adolescent die voor ons een kruisbestuiving is van een aantal andere typische helden. Er schuilt een zeker stukje Thorgal in hem, een mieterige stripheld die tegen wil en dank vreemde krachten lijkt te bezitten en eigenlijk alleen maar op zijn gemak met zijn kinderen in de veranda wil spelen. Maar meer en meer krijgt Charly ook een comickantje (nee, geen 'communicantje'!) . Een getormenteerde ziel die kwaad is op de wereld, die zijn krachten niet kan verzoenen met zijn privéleven en op zoek gaat naar eenzaamheid en ongebondenheid. Het einde van dit deel is dan ook tekenend. Net als Batman zit hij eenzaam op het dak van een gebouw te kijken naar de mensen, ook de mensen die hij liefheeft.
Met die laatste opmerking zijn we dan ook naadloos bij dit album aanbeland. Want nadat de reeks de laatste drie-vier delen wat aan het kabbelen was gegaan en Lapière schijnbaar zelf niet goed wist waar hij heen moest met zijn held (met de verfilming, L'Avion, uit 2005 als trieste laagtepunt), is dit een uitermate geslaagd scharnieralbum geworden. Het leest als een uit de kluiten gewassen TGV met een nagenoeg volledig bevredigend (het stukje dat ons wat minder aanstond, laten we jullie graag zelf ontdekken!) einde dat enkele toekomstige veranderingen belooft. Degelijk vakwerk met de grote V, waarin Lapière in tegenstelling tot een aantal succesvolle collega's zichzelf steeds opnieuw uitvindt, zonder zich te herhalen. Samen met tekenares Magda durft hij blijvend aan de succesformule sleutelen en de smaak van de Charly-soep te laten evolueren. We kijken dan ook uit naar wat de ingrediënten van deel 14 zullen zijn. Smakelijk! |
|
| > PETER D'HERDT — maart 2007 |
