Op de cover zien we een zwart meisje met grote ogen om zich heen kijken. Dat is Aya, om wie dit boek draait. Aya leeft in Ivoorkust (of Cote d'Ivoire zoals we sinds 1986 officieel moeten zeggen) in de volkswijk Yopougon van Abidjan dat toen nog de hoofdstad van het land was. We schrijven 1978. Aya is een tiener met een groot observatievermogen. Via haar maken we het dagelijkse leven van de mensen om haar heen mee. Natuurlijk draait het in haar wereldje, met haar vriendinnen Adjova en Bintov, hoofdzakelijk om verliefdheid, verleiding, kleding, enzovoort. Maar hé, daar zijn het tienermeiden voor! Aya is wel een pak ernstiger dan de rest en wil graag dokter worden.

De dingen die gebeuren zouden zich in principe ook in westerse landen kunnen afspelen. De meisjes gaan uit, ze hebben geheime afspraakjes en eentje raakt zwanger en moet trouwen. Wat deze strip echter net dat beetje meer geeft dan een soapaflevering, zijn de gewoontes uit Ivoorkust, voor ons van exotische aard. Bijvoorbeeld de grote families, de dansfestijnen in de open lucht, de ontmoetingen tussen jongens en meisjes op het marktplein waar de lege tafels een ideale plek zijn om samen te liggen vrijen en het altijd heerlijke weer. Aya loopt er als een vroegwijze toeschouwer tussendoor.

Dat Ivoorkust toen geen echte democratie was en een éénpartijstaat, merken we aan de extra rijke (en corrupte?) bovenlaag. In het verhaal komt dit verschil tussen rijk en arm duidelijk naar voren. De reacties van voornamelijk de ouders zijn wellicht wat uitvergroot en dus stereotiep. Dat het geheel nochtans authentiek overkomt, is omdat het verhaal losjes is gebaseerd op de jeugdherinneringen van de zwarte scenariste Marguerite Abouet die vandaag in Parijs woont en werkt. Tekenaar Clément Oubrerie heeft het geheel in een semi-karikaturale stijl getekend, waarbij vooral de golvende kaderlijntjes het Afrikaanse gevoel versterken. De inkleuring is ook prima gekozen om de sfeer verder te ondersteunen. Het is niet voor niets dat dit album in de Franse versie in 2006 bekroond werd met de prijs voor het beste debuutalbum in Angoulême.

Hierna komen nog twee albums. Samen maakt dat een naar alle verwachting luchtige trilogie met dramatische toetsen zonder dat ze te zwaar op de maag komen te liggen. Dit eerste deel biedt daar alle indicaties voor.