De jongste uitgaves van Casterman indachtig blijft het een risicovolle onderneming met jeugd- of kinderstrips te scoren. En ook autoriteit in het vak Dupuis durft wel eens de plank deftig verkeerd te slaan. Is dit een inleiding dat leidt naar een afbrekende recensie van Violine, alweer een nieuwe jeugdstrip? Helemaal niet! Integendeel zelfs. In de eerste plaats beheerst de jonge tekenaar Fabrice Tarrin uitmuntend de frivole penseelstijl van Didier Conrad (De Onnoembaren). Alleen al om die reden kan het leesplezier voor ons niet meer stuk.

Violine is een meisje met een bijzondere kracht. Als ze iemand strak aankijkt, kan ze zijn of haar gedachten lezen en diepste geheimen te weten komen. De plot doet wat denken aan het schitterende jeugdboek Matilda van Roald Dahl. En ook dat is een referentie die kan tellen. Bedoelen we nu dat er niets origineels zit in Violine? Dan begrijp je ons verkeerd! Wij houden nogal van vergelijkingen maken en links leggen naar literatuur, films en andere strips. Zo kunnen wij pochen met onze culturele bagage. Maar alleszins, Violine mag van ons twee banken vooruit en krijgt een kus van de juf.