Op het einde van de negentiende eeuw vierde de belle epoque hoogtij. De heersende kunststroming was de art nouveau dat vooral in onze contreien bedreven werd (het bekendste voorbeeld daarvan ken je hoogstwaarschijnlijk maar al te goed: het pand van het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal dat Victor Horta ontwierp). Wat een inleiding om je te wijzen op de golvende en prachtig gedetailleerde lijnvoering van Het Vlindernetwerk! Maar met lijntjes alleen maak je geen deftig verhaal.

Het Vlindernetwerk is een ondergrondse organisatie van dieven en ander gespuis. Eustache (een lange magere die hopeloos verkikkerd is op een zelfzeker hoertje) en de dwerg Vlieg hebben het gemunt op de brandkast van een rijke baron. Op enkele biljetten en een filmspoel na, is de buit teleurstellend te noemen. Ze nemen de spoel echter mee en ontdekken de perverse bezigheden van de baron. De film is namelijk een snuff movie waarop hoertjes gedwongen worden mee te doen aan wrede seksspelletjes tot de dood er op volgt. Chantage lijkt het duo wel een goed idee.

Eigenlijk had dit album gedrukt moeten worden op vergeeld papier want uit elke vezel van deze modern vertelde en oerdegelijke strip dringt een authentieke sfeer van oude romans en prentenboeken in je neus. Sterk eerste deel met een bloederig einde. Wij ruiken een even sterk vervolg en onze neus bedriegt ons zelden... Holy shit, we moeten het hierbij houden, de kleine heeft net in z’n pamper gedaan.