Voor deze heruitgave is het verhaal in twee delen gekapt en door Comès zelf ingekleurd met pastelachtige tinten. Op het eerste zicht valt dat tegen. Hij is veel bekwamer in het uitwerken van sterk contrasterende zwart-witvlakken. Maar eens je het verhaal (opnieuw) begint te lezen, werkt de inkleuring wonder boven wonder wél. In elk geval irriteert ze, zoals een beetje gevreesd werd, niet.

Stilte de dorpsgek, Abel Mauvy de bruut, Sara de heks, Gaspard Naïlis de vlieg en alle andere kleurrijke (!) figuren in dit sprookjesachtige dorp komen weer tot leven. Uiteraard gaat er niets boven het origineel, maar het neemt niet weg dat iedereen dit gelezen moet hebben. En als dàt als argument kan dienen om het aan een breder publiek te kunnen aanbieden dan pleit dat in het voordeel van de hier en daar de door ketters — "want je blijft met je tengels van de klassiekers, meneer!" — versleten uitgeverij.