DE REPUBLIEK 1
Staatsgeheimen
Frisco + Rémy Le Gall • Casterman
48 p. (SC)
|
|
| Een dubbel geheim |
|
Met de Franse presidentsverkiezingen op komst verschijnt er ook op stripgebied vanalles wat de kiezers misschien doet overhellen naar het kamp van ofwel Nicolas Sarkozy, Ségolène Royal of een derde hond. Zo zagen voornoemde kandidaten hun tronie gekarikaturiseerd in twee afzonderlijke, satirische albums. Gelukkig is dat allemaal niet vertaald. Ernstiger gaat het er aan toe in De Republiek, het eerste deel van een politieke thriller.
Ook in De Republiek staan de verkiezingen voor de deur. Regerend president Edouard Monfaure wil zijn mandaat verlengen, maar er zijn twee obstakels die roet in het eten dreigen te gooien. Ten eerste is er een zorgvuldig bewaard gehouden geheim dat de kop van de president kan kosten en ten tweede is er de jonge, flamboyante Constant Kérel die de voornaamste tegenkandidaat is. Laat het nu net Kérel zijn die dichterbij het geheim komt. Een ex-advocate helpt hem daarbij. Al bij de eerste ontmoeting pleegt echter iemand een aanslag op haar. Maar de zaak escaleert pas wanneer Kérels dochtertje wordt ontvoerd. Juist, de president en zijn handlangers willen tot elke prijs dat de potjes gedekt blijven.
Als stripliefhebber zal je je eerst doorheen het eerste gedeelte moeten wroeten waarin politieke structuren van Frankrijk worden uitgelegd. We hadden zelfs moeite om de sneer naar de Belgische, nog veel complexere politiek te snappen. Maar eens je alle afkortingen en de voetnoten hebt doorworsteld, start de broodnodige actie. Debuterend scenarist Rémy Le Gall (in het echte leven een politiek lobbyist) jongleert met realiteit en fictie maar laat al eens een bal vallen. Zo ligt het kwaad versus goed er te dik en clichématig op.
Tekenaar Frisco is het tweede en net zo intrigerende geheim van dit eerste deel. Al wat Casterman over hem wil lossen, is dat hij geboren is in 1968, voor het eerst in het realistische genre tekent en onder een ander pseudoniem al voldoende albums publiceerde om over een carrière te kunnen spreken. Wie Frisco echt is, daar hebben wij dus het raden naar. Zo is het wel moeilijk om zijn evolutie te kunnen doorgronden. Zijn decors zijn verzorgd en gedetailleerd. Meer moeite hebben we echter met de gezichten: op de ene prent is er geen vuiltje aan de lucht, in andere prenten lijken ze misvormd en houd je bepaalde personages niet uit elkaar. De Jack Nicholson-look van president Monfaure is bijvoorbeeld afwisselend lijkend en niet. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — maart 2007 |
