Jean Dufaux is een veelschrijver. Hij schrijft zoveel dat we vermoeden dat hij zelfs met zijn voeten zou verder schrijven, als je zijn handen zou vastbinden. Bovendien weet onze vriend altijd de meest getalenteerde tekenaars uit te kiezen voor het in beeld brengen van zijn scenario. Zo werkten Marini, Griffo, Rosinski, Bosschaert, Renaud en heel wat anderen reeds met hem mee. Mevrouw Miralles is het volgende talent in de Dufaux-stal en het gaat hier om een paradepaardje. Ze brengt het allemaal knap in beeld en weet wonderwel de juiste sfeer op te roepen bij het verhaal.

Alles draait om een zekere Kim die bij Ebu Sarki op zoek gaat naar het verleden van haar grootmoeder. Om in zijn harem toegelaten te worden, moet ze de dertig belletjes die aan haar riem hangen zien kwijt te raken. Hoe? Elke keer als ze een man bevredigt, raakt ze een belletje kwijt. De vettigaards (ja, jij daar!) wrijven zich al in de handen en met reden: in ware Dufaux-stijl vliegt het bloot tegen honderd per uur aan onze neus voorbij. Maar dat is niet het enige: Dufaux schreef een onderhoudend scenario en slaagt er in om twee verhaallijnen overzichtelijk door elkaar te laten lopen, wat bij Jaguar minder lukte. Deze keer had hij waarschijnlijk wél zijn beide handen vrij.