Islandia speelt zich af in de zeventiende eeuw. In het eerste deel maakten we kennis met Jacques, een Franse jongen van bijna zestien die bij zijn tante en oom woont. Zijn oom werkt als visser op de IJslandvaart. De visgronden rond IJsland waren (en zijn) zeer rijk aan kabeljauw en werden tot 1995 (!) nog steeds bevist. Deze visvangst was altijd zeer lucratief en veel vissers namen de barre omstandigheden voor lief. Jacques gaat als verstekeling mee op het schip waar zijn oom is aangemonsterd. Niet zozeer voor het avontuur, maar gedreven door een dwanggedachte dat hij IJsland wil zien. Het is onduidelijk waar die dwang vandaan komt. Het harde leven aan boord, het bijgeloof en de gespannen sfeer; Jacques overleeft het allemaal en lijkt ongewild een katalysator voor problemen te zijn. In IJsland aangekomen ziet Jacques kans het eiland te betreden en blijkt zowaar IJslands te kunnen spreken! Hij vindt onderdak bij een boerenfamilie, maar lijkt enkel maar voor ongeluk te zorgen. Hij trekt verder op zoek naar de beelden uit zijn dromen, die hij heeft getekend in zijn schetsboek.

In deel 2 vindt hij uiteindelijk de plek van zijn dromen. Langzaamaan wordt duidelijk dat hekserij een grote rol speelt in zijn belevenissen tot nu toe. In de harde IJslandse samenleving is hekserij iets dat streng wordt bestraft. Het oude geloof en de geschriften met runentekens zorgen voor kordate optredens van de katholieke kerk met daarbijhorende represailles. We zijn dan ook getuige van de verbranding van een goedige, doodarme boer bij wie zo'n tekst werd aangetroffen. Jacques komt in die omstandigheden steeds verder in het nauw met een verrassende wending aan het slot.

Het verhaal is goed gedocumenteerd en geeft een prachtige sfeerimpressie van het zeventiende-eeuwse IJsland: het desolate landschap, de doodarme bewoners, de macht van de kerk, de invloed van de Denen, de strijd om het bestaan,... De meestal wat grauwe inkleuring van Laetitia Schwendimann (wat een naam!) draagt daar nog meer aan toe. Auteur Marc Védrines tekent alles in een wat hoekige stijl met dunne ijle lijnen en opvallend grote ogen in een semi-realistische stijl. Maar het meest overtuigt hij als verteller. De twee delen bouwen een spanning op waarbij er onverwachte plotwendingen plaatsvinden. Een aanrader! Védrines (die op 28 januari 37 jaar wordt) is de tekenaar van Phenomenum waarvan bij Talent slechts twee van de drie verschenen delen verschenen. Of we ooit het slot kunnen lezen, valt te betwijfelen.

Over de IJslandvaart rond 1900 bevelen we je ook nog het Vrije Vlucht-tweeluik Een Hart voor IJsland aan van de hand van Pierre Makyo, die voor een keer zijn eigen verhaal tekende.