Alles, bijna alles heeft men er aan gedaan om van Ibicus het best bewaarde stripgeheim van 2002 te maken. Een klein comicformaat, zwaar lichtbruin papier en een waarlijk afzichtelijke cover. Enkel de sticker "Pas op, dit is Grote Kunst” ontbrak. Maar dan hoor je zeggen dat het tweede boek in 1999 bekroond werd tot ‘Beste Album’ op het prestigieuze stripfestival van Angoulême, en doorblader je toch het boek. Je leest de eerste drie pagina’s en voor je het goed en wel beseft, ben je bezeten van het meesterlijke verhaal van de sluwe rus Simeon Ivanovitch Nevzorof.

Pe trograd, februari 1917. Op de vooravond van de Russische revolutie voorspelt een zigeunerin Simeon onmetelijke roem en rijkdom. Simeon besluit het toeval een handje te helpen, vermoordt een schatrijke antiquair en koopt zich een adellijke titel. Kortom het leven lacht de kersverse graaf Nevzorof uitbundig toe. Gokken, vrouwen en cocaïne. Het kan niet op. Maar dan ontketenen de bolsjewieken de revolutie. De opportunistische Simeon vlucht met zijn vele miljoenen naar Frankrijk.

Met deze stripadaptatie van de roman van Alexis Tolstoj is auteur Rabaté erin geslaagd een pakkend verhaal te maken. Toch zit de grote kracht van het album hem vooral in de sierlijke bruine aquarellen. Elke tekening verrijkt het verhaal en geeft de personages meer kleur. Een waar huzarenstukje, ja zelfs — we waarschuwen je — Grote Kunst.