Nee, in het internationaal voetbal winnen de Belgen in de volgende honderd jaar geen platte prijs. Maar mocht er een Champions League voor stripmakers bestaan, dan was Steven Dupré (Wolf, Sarah en Robin) gegarandeerd een kandidaat-finalist. Deze reeks lag een hele tijd in de kleerkast bij een matige derde klasser in de uitgeverswereld en dreigde in de vergetelheid te raken. Gelukkig kwam ze uiteindelijk terecht bij een Europese topper en kreeg ze ook de speelgelegenheid die ze verdiende. Tot groot jolijt van de meegereisde supporters...

Bon, het verhaal: Vincent komt terecht in een bos, samen met een heleboel andere kinderen. Hoe hij erin is geraakt, dat weet hij niet meer; hoe hij er terug uit moet geraken, dat weet hij nog veel minder. Hij begrijpt wel snel wat het bos eigenlijk voorstelt (niet moeilijk, de onderkruiper wist waarschijnlijk de titel van de reeks!), maar dat is niet zijn enige zorg: de groep moet voortdurend op zijn hoede zijn voor monsters, de ‘prikkers’. En alsof dat nog niet genoeg was, dreigt er binnen de groep ook al gevaar. De leider is een regelrechte etter, die niet meteen uitblinkt door intelligente beslissingen. Een Bushke, als het ware. Gelukkig is er ook nog de knappe Dana, een blondine waarmee we ook wel eens een balletje willen trappen. Steven Dupré toont doorheen dit deel — en hopelijk ook doorheen de rest van de reeks (als dat geen zuivere hattrick wordt!) — zijn klasse. Hij dribbelt met zijn tekenkunst (die bomen! die blaadjes! die borsten als plukklare appeltjes! kortom: die natuur!), zet met zijn verteltalent de kritieken in de wind en draait dan met zijn loepzuivere humor de bal voorbij de keeper in het doel van het succes. Hij plaatst zich daarmee in het rijtje van illustere Vlaamse voorgangers die het in het buitenland hebben gemaakt: Pélé Vance, Marco Van Bosschaert, Ruud Griffo, Garincha Morris, Eusebio Marvano... Zinédine Dupré bij Real Glénat: een zegen voor de stripliefhebber!