Dit eerste deel van een drieluik werd door een superpanel van vijf topscenaristen gekozen als beste scenario van vorig jaar. Om je een idee te geven: het panel bestond uit Van Hamme, Yann, Dufaux, Christin en Arleston. Het is een bekroning dat voor deze western serieus kan tellen. Maar tijdens het lezen valt het je op dat het eveneens een loodzware stempel is om te dragen en dat het moeilijk is om zeer hoge verwachtingen in te lossen. Vergeet dus deze eerste paar zinnen, oké? Want Bruno Duhamel en Fred Brrémaud zijn nochtans twee verrassend bekwame nieuwkomers.

1862, Louisiana tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Temidden muskieten in de bayou besluit soldaat Alexander Miller, bijgenaamd Sanders en zoon van een rijke rubberproducent, uit het Zuidelijke leger te deserteren. Om een schandaal en economische repercussies te voorkomen beslist paps, vooral op aanraden van de vuige Mulligan en zijn internationale trawanten, 'm op te jagen en als oorlogsinvalide te recupereren. Sanders' grootvader protesteert en krijgt daarvoor lik op stuk. Ondertussen heeft Sanders te kampen met dolle alligators en ontmoet hij de mysterieuze danseres Mishka en de kreupele Eoïn.

Op een andere plaats rukken de Yankees op via de zee. Aan boord van een duikboot is een vreemde Russische fotograaf aanwezig, een angsthaas op het slachtveld. Kortom, een allegaartje van verschillende personages die meer met elkaar te maken hebben dan je enkel door het eerste deel kan vermoeden. De vraag die ons het meest bezig hield is de rol van de... sprekende kat! Blijkbaar stoort niemand anders in dit album zich er aan.

Een strip om te herlezen dus. Bekijk dan zeker nog eens aandachtig de schijnbaar zwierige, maar o zo doordachte penseeltekeningen. Ons deden ze sterk denken aan de prille beginperiode van Conrad (De Onnoembaren) of een heel klein beetje aan het laatst verschenen verhaal van Woogee, De Samaritaan van Yosemite, bij Arcadia. Rest ons nog het originele basiskleurengebruik te roemen en onze taak zit er op.