HET CHIMPANSEE-SYNDROOM 1
Paradox
Jean-Michel Ponzio + Richard Marazano • Dargaud
56 p. (SC)
|
|
| Houston, we have a problem! |
|
Ter hoogte van de straat van Mozambique stort een onbekend ruimetetuig neer. Met man en macht vissen de Amerikanen een blikken gevaarte uit de zee. Het blijkt een antieke ruimtecapsule te zijn, de beruchte Apollo 11. In de capsule zitten twee mannen: Buzz Aldrin en Neil Armstrong. De eerste mensen op de maan zijn terug op aarde! Nu komt de kat op de koord. Apollo 11 landde zachtjes in zee in 1969. We bevinden ons echter in 2035... De Amerikaanse militaire geheime dienst werpt er zich op, vastberaden dit bedrog op te helderen. Gezien alles toch zo wreed echt lijkt wordt er een NASA-specialiste bijgehaald, de bekende astronaute Hélène. Ondanks het feit dat haar langbeloofde reis naar Mars op het laatste nippertje afgeblazen werd, kan ze zich toch opladen om op de uitnodiging in te gaan. Meteen zit ze midden in een groot raadsel. Wat volgt is van het beste scifi-spul dat we de laatste jaren lazen.
Richard Marazano is een van de meest getalenteerde scenaristen van zijn generatie. Met titels als Zéro Absolu, Tequila Desperados en vooral Cuervos liet hij eerder al zien dat hij van verschillende markten thuis is. Harde maffiaverhalen, knallende sciencefiction, western,... Het is weinig scenaristen gegeven zulke diversiteit aan de dag te brengen. De titel van het eerste deel, Paradox, dekt prima de lading. Dezelfde personen die op verschillende tijdstippen opduiken en vaak een verschillend leven hebben geleid in een soort van alternatieve realiteiten... Star Trek, iemand? Wat vast staat, is dat dergelijke scenariotruc geen sinecure is. Marazano brengt het erg geloofwaardig. De Apollo-missies zijn altijd al omgeven geweest met mysterie, er zijn er zelfs die beweren dat er nog nooit een mens op de maan heeft gestaan. Op prachtige wijze wordt een deel van de denkwereld uit 1969 geprojecteerd op de toekomst. Dan zijn ook de Russen steeds dichtbij. Met gevoel voor dramatiek verweeft Marazano ook een heel menselijke plot door het verhaal, namelijk de relatie van de ambitieuze Hélène en haar opgroeiende dochter.
Aan Jean-Michel Ponzio de eer om een beresterk scenario luister bij te zetten. En hoe, zeg? Alles wat Ponzio neertekent, is geloofwaardig. In 2035 is alles duidelijk herkenbaar, er zijn geen surrealistische uitvindingen, geen monsters, nee eigenlijk is alles gewoon sec zoals we het ons zouden kunnen voorstellen. Vanaf de eerste pagina wordt de lezer overdonderd met werkelijk prachtig, realistisch en sfeervol tekenwerk met veel duistere scènes, die de continu aanwezige dreiging onderstreept. De lezer ervaart bij momenten zelfs de kou en de eindeloosheid van de ruimte. Genieten is dat! Speelde Ponzio leentjebuur bij die andere beklemmende sfeerspecialist, Christophe Bec (Heiligdom, Bunker en ja, Zéro Absolu)?
Stilaan mogen we stellen dat 2007 een goed stripjaar aan het worden is. Met Het Chimpansee-Syndroom wint deze stelling alleen maar aan kracht. "Vernieuwend, eindeloos interessant en grafisch van zeer hoog niveau!" vat deze bespreking kort samen. |
|
| > JACKY CORNELIS — juni 2007 |
