Johan is met zijn gezin verhuisd en vindt in zijn nieuwe appartement een doos die de vorige huurder heeft achtergelaten. In die doos zit alleen maar waardeloze rommel. Maar Johan is er door gefascineerd en gaat op zoek naar zijn eigenaar. Tot ongenoegen van zijn vrouw, want natuurlijk voert hij geen klop uit en blijven zijn eigen dozen van zijn verhuis onaangeroerd.

Een Doos te veel is het eerste Meneer Johan-album dat Dupuis uitgeeft. Hiervoor creëerde de uitgeverij zelfs een gloednieuwe collectie: Expresso. Dupuis heeft respect voor de fans van Meneer Johan want de reeks verschijnt, net als bij Oog & Blik indertijd, in harde kaft. Voor de rest zijn er geen verrassingen. Meneer Johan gaat gewoon op zijn elan verder. Dupuy en Berberian tonen aan dat je geen ingewikkelde scenario's en harde actie nodig hebt om een reeks boeiend te houden.

Meneer Johan loopt nu toch al zes albums lang (eigenlijk zeven als we De Filosofieën van Felix meerekenen) en blijft even herkenbaar en plezierig. Het leven zoals het is, met alle kleine kantjes van het menselijke bestaan. De humor is meer dan geslaagd met als hoogtepunten de theorie van Felix over hondendrollen en het oude vrouwtje dat niets kan onthouden en overal een post-it opkleeft, de kat incluis.

Kortom, de nieuwe Meneer Johan is verre van een lege doos... Voor de lezers van het tweede uur is er bovendien goed nieuws: Oog & Blik plant voor begin volgend jaar een herdruk van de uitverkochte delen 3 en 4.