MOOIE NAVELS 2
Slecht Weer voor Pechvogels
Marc Delaf + Maryse Dubuc • Dupuis
48 p. (SC)
|
|
| De jeugd van tegenwoordig |
|
Ze bestaan! Of beter nog: ze bestaan nog steeds. De leeghoofdige bakvissen die denken dat de wereld rond hun eigen kont draait. De juiste lipgloss, de juiste navelpiercing, de juiste string. Yup, exact hetzelfde model als Beyoncé, of is die alweer uit? Elke jongen wil met hen uit, maar zij dromen alleen van die ene gast die hen meeneemt achterop zijn opgefokte moto. Oh ja, natuurlijk zijn Vicky en Jenny de grootste pestkoppen die je kan inbeelden. Wie niet beantwoordt aan hét en hun mode-ideaal, maken ze met hun blik en wat achteloos dodende woorden genadeloos af. Ook hun aardige, maar slungelachtige hartsvriendin Karin heeft weer de boter gegeten. Zeker nu ze uitgaat met de jonge god Dan vrezen ze dat ze hun slaafje kwijt zullen geraken. Neen, die relatie moet kapot!
Onder de oppervlakkige titel Mooie Navels en de al even ééndimensionale cover zit een ongelofelijk sterk album verborgen. We hebben gegierd met de cynische gadgetgag en geschuddebuikt met de Bokito-mop. We hebben de bimbo's ongegeneerd uitgelachen (hehe, dat was langgeleden) en groen gegrijnsd met de nerdy puistenkop,... Maar net op het moment dat de bitches het te grof ging maken en we het nummer van de pestlijn al hadden ingetoetst, brokkelt hun schone schijn af. Onder hun mascara blijken ook zij hun problemen te hebben. Jenny woont bij haar depressieve vierdewereldmoeder en Vicky zit in de tang van haar wredere, oudere zus. Dawson Creek, The O.C., Beverly Hills 90210,... geen enkele populaire tv-serie slaagt erin om het ware tienerleven zo onverbloemd te schetsen als Mooie Navels. Het doet deugd om eens een normaal tienerverhaal te lezen zonder al die vaak kunstmatige scenario-ingrepen als seks, drugs en zinloos geweld. Even gelukkig is dit album nooit vrijblijvend als een Tina-strip of godbetert een Julie, Klaartje en Cécile. Dit is echt hard. Dit is echt. De drie tieners maken bovendien over de moppen heen een mentale evolutie door. Ze leren stilletjesaan bij. Grappig genoeg denken de jongens in dit album al een stuk volwassener dan hun vrouwelijke leeftijdsgenoten.
De Canadese jeugdschrijfster Maryse Dubuc is een kraan. Zonder ook maar één moment belerend te doen, blijft ze altijd de juiste toon vinden. Net zoals in de eerste Titeufs is de humor cassant, naïef, hormonaal en heel af en toe melig. Levensgezel Delaf brengt zijn modetrutjes tot leven met enkele lijnen. Losse ruggengraten, benen die te kort of net ellenlang zijn. Niks klopt, maar de strip komt er wel tot leven door. Commercieel én mooi, zo zien we het graag.
Het eerste deel was een spraakmakend debuut. Pakken positieve recensies, een opgemerkte voorpublicatie in Joepie! (deel 2 ook in Gazet van Antwerpen/Het Belang van Limburg) en al direct een herdruk na enkele weken. Dit tweede deel is nog beter. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — juni 2007 |
