William is tien als hij met zijn ouders verhuist van het grauwe Londen naar het Italiaanse Barellito. Daar, aan het begin van de twintigste eeuw, in dat kleine vissersdorpje is de industriële revolutie nog veraf. Niet te verwonderen dat de komst van de Engelsen en hun moderne ideeën voor onderhuidse spanningen zorgt in de dorpsgemeenschap. Maar dat kan de kleine William geen moer schelen. Voor hem gaat een totaal nieuwe wereld open. Een wereld van zon, vrijheid en vooral nieuwe vrienden. Paolo, Nino en de bizarre Lisa.

Vier kinderen, enkel verbonden door de ontwapenende glimlach van Lisa en het feit dat ze op dezelfde dag geboren zijn. Enkel als ze er ‘s nachts op uit trekken om vreemde kruiden te roken, komt er enig avontuur in hun bestaan. In hun roes beleven ze immers steevast dezelfde vreemde hallucinaties. En zo kabbelt de zomer ongemerkt voorbij.

Jeugdvrienden Olivier Pont en Georges Abolin verrassen ons met een harmonisch verhaal over sociaal realisme en ontluikende romantiek. Ze nemen de tijd om je bijvoorbeeld te laten genieten van een lieveheersbeestje dat een grassprietje opkruipt. 96 rimpeloze pagina’s over zon, zee en rust, nu en dan onderbroken door een sudderende en later uitbarstende expliciete dreiging die eindigt in een verrassende storm. Olivier Pont koos voor dit alom bejubelde album een dynamische warme stijl, ergens tussen Tota’s Aquablue en Wendlings De Lichten van de Amalou in.

Het pakkende verhaal doet je herhaaldelijk denken aan de geslaagde verfilming van Jean de Florette. En net zoals in die Provencaalse roman van Pagnol, komt er ook hier een tweede deel (zoals Manon des Sources) met de hoofdfiguren op volwassen leeftijd. Het wachten kan beginnen.