Normaal gezien keren wij nooit terug in het verleden om oude albums te bespreken. Aan het aanbod actueel verschenen albums hebben wij al onze handen vol. Voor Malorix maken wij echter een uitzondering. Niet alleen kan het Nederlandse album uit 1996 dankzij distributeur Pinceel voor het eerst officieel besteld worden in je favoriete, Vlaamse stripspeciaalzaak, maar we vonden het album ook nog eens de moeite om er hier aandacht aan te besteden.

Terwijl de Romeinen van de vete tussen de Friezen (noord-Nederlanders) en de Chauken (west-Duitsers) handig gebruik maken om verdragen te sluiten en zich in Nederland te vestigen, strandt een op een vlot vastgebonden kind bij het gezin van Finn. Bij de baby vond Finn een hoorn en speer met mysterieuze runetekens. De kleine ukkepuk wordt geadopteerd en krijgt de naam Malorix. Bij een bijeenkomst van druïdes worden de runetekens inderhaast vertaald als een voorspelling waaruit blijkt dat Malorix ooit koning zal worden en de Romeinen zal verjagen. Die Romeinen maken het naar de mening van de Friezen te bont met zware belastingen en slavernij wanneer iemand die taksen niet kan betalen. Dienen in het Romeinse leger ziet Malorix niet zitten. Hij neemt het op voor de kleine man en begint te rebelleren. In onder meer stamhoofd van de westgouw, Bor, en Cruptorix, een Friese diender in het Romeinse leger, vindt hij een tegenstander. Rufus, een Romeinse centurion, zal een onverwachte medestander worden. Dat dit album uiteindelijk zal uitmonden in een oorlogstreffen staat in de sterren geschreven.

De verhalen over het op het historische personage uit de eerste eeuw na Christus gebaseerde Malorix verscheen voor het eerst in het weekblad Eppo in 1984 en 1985. In 1996 kwam het tot een album bij gelegenheidsuitgever Amor Vincit Omnia. De uitvoering is zwart-wit en misschien maar goed ook, want aan de kleurendrukkwaliteit van de cover had dit wellicht een faliekant afgelopen onderneming kunnen worden. Het soort realisme van Bert Bus behoeft trouwens geen kleur. Hij tekent in de oerdegelijke traditie van Hans G. Kresse (Erik de Noorman) met oog voor decors en detail en een robuuste portrettering van de personages. Uiteraard kan Bus niet aan Kresses niveau tippen, maar dat konden Willy Vandersteen, Karel Verschuere en op een gegeven moment de voltallige Studio Vandersteen evenmin. Tussen die navolgers komt Bus er als de beste, klassieke realistische tekenaar uit.

Dit is geen Murena of een Alex — om het bij twee epigonen uit het genre te houden — maar wel een album dat de liefhebbers van het genre zal bekoren. Dat er nooit een vervolg op Malorix kwam, valt te betreuren. Er kon namelijk nog wat verteld worden over de oorsprong van de bastaard-Fries. Op het gevaar af dat het een Thorgal van de Aldi zou worden, prijzen we ons net zo gelukkig met dit ene album dat sowieso een afgerond geheel vormt.