JOJO 16
Jojo Dierenarts
André Geerts • Dupuis
48 p. (SC)
|
|
| Niet voor macho's met een klein pietje |
|
2007 is voorlopig het jaar van de pakkende, tekstloze passages. Er was de reeds klassieke vaderwandeling uit De Maagd en de Neger, de afscheidsscène uit Stoppeltje of die loop-maar-weg-blik van de nazi uit De Wilde Vlucht. Minstens even aangrijpend zijn die vijf luttele kadertjes waarin Leontien, de oma van Jojo, tot het besef komt dat haar oogappel niet meer bij haar woont, maar op vakantie is bij zijn vader en zijn nieuwe verloofde. Dat is Jojo pur sang. Hartverwarmende vertelselkes, klein pril geluk en tastbaar drama.
Die verloofde geeft de reeks die wat leek te verzanden in breekbare, poëtische beschouwingen van een vijfjarige, trouwens een enorme energiestoot. Weg zijn de volwassentitels als De Puinhoop van het Leven en Ballade van de Vier Seizoenen. Dit album zoekt in zijn geheel weer aansluiting naar zijn topperiode van Papa Is Terug. Tedere kinderstrips met een vette knipoog voor volwassenen die hopen dat het kattenkwaad van hun kinderen nooit dat stadium verlaat. De plot is weer even kinderlijk als geniaal: Jojo mag assisteren in de dierenartspraktijk bij de verloofde van zijn papa. Als beloning krijgt hij van zijn nieuwe mama een nepdiploma. Hiermee is Jojo de held van de speelplaats op de kleuterschool. Macho Jojo is nu dé enige echte dierenarts... tot zijn zelfverklaard vriendinnetje Violine op school een hondje binnensmokkelt — oh, wat lijken die rugzakken toch levensecht.
Het is hemeltergend onrechtvaardig dat Jojo niet dezelfde status heeft als testosteronkuifje Titeuf of de pietjesgefixeerde De Kleine Robbe. Maar ja, Jojo vervult geen stoere dromen of misgelopen superheldenambities. Jojo is gewoon zoals 98% van de kleuters zijn. Braaf met een randje en dolgelukkig met een nieuw Ikea-interieurtje*. Jojo is je eigen wollige realiteit zoals je het zelf vergeten was. Om onze dikke glimlach compleet te maken, hoeven we maar een blik te werpen op de fijne aquareltechniek van Brusselaar André Geerts. Het zonlicht kriebelt de bolle neuzen, bloemblaadjes lijken voor één keer niet weggelopen uit een Photoshop-keuzevakje. Jazelfs, Frolic-kots ziet er levensecht uit. Jojo is ons leven zoals het werkelijk was en is.
* Koop nu Jojo's planetenlampje ;-) |
|
| > WOUTER PORTEMAN — april 2007 |
