De volhouders die de eerste twee delen van De Vijand lazen, worden met deel 3 beloond. Het is namelijk het laatste deel. In de grote lijst der stripklassiekers zal het drieluikje wel nooit te bespeuren vallen. Maar vooral filmfreaks — wiens liefhebberij vaak mooi samengaat met hun striphobby — zullen dit waarschijnlijk een onderhoudend reeksje vinden.

Criminologe Yasmine Giggs onderzoekt een serie rituele moorden, maar ontdekt dat ze er zelf bij betrokken is. Iets wat de politie evenmin ontgaat. Op 't eind van deel 2 veroordeelt de rechter haar tot dertig jaar opsluiting. Vanaf dan is het gedaan met de vermoedelijk gejatte ideeën uit The Silence of the Lambs, Se7en en The Exorcist. Deel 3 is één grote doorslag van de vrouwengevangenisfilms uit de late jaren 70, een pulpgenre dat B- tot en met Z-filmliefhebbers moeiteloos een reeks voorbeelden kan doen opsommen. En weet je wat? We vraten het als zoete koek. Geef toe, de lesbische cliché-scènes (inclusief gemeenschappelijke douche), de dominante cipier, de ontsnapping en de vlucht, de sliert gratuite bloot- en seksscènes... Het maakt je beslist aan het lachen. Wisten we van niet beter dan dachten we per ongeluk een album uit de Zwarte Reeks te hebben gekocht. Rooie oortjes heeft het ons niet geschonken, maar wel het lef om dit aan te raden. Heus waar!