Kalia vormt samen met haar man Vitor een gelukkig gezinnetje. Haar man wordt echter opgepakt en verbannen naar Siberië, wegens "bewondering van de buitenlandse technologie". Kalia blijft achter met hun twee kinderen. Als 7 jaar later, na de dood van Stalin, veel bannelingen terugkeren naar huis, is Vitor daar niet bij. Kalia besluit zelf naar de Goelag te trekken, vastbesloten haar geliefde terug te vinden.

Geheel doordrongen van de onblusbare liefde voor haar man, schetst het album het relaas van de moedige zoektocht van deze knappe vrouw. Twee ijzersterke auteurs vergezellen haar. Lapière, de Linux-(en dus efficiëntere) versie van Van Hamme, verdiende eerder al heel wat strepen met Brieven uit de Bar, Luka, Charly en Ludo. De Spanjaard Pellejero werkte al met Lapière samen voor het gelauwerde Blauwe Rook. Hij schetst ook nu met zijn rauwe karakterkoppen — in schril contrast met de schoonheid van Kalia — de ideale sfeer die dit verhaal het label hors catégorie oplevert.

De Goelagwals is net als die andere dans, Sarajevo-Tango, een verhaal geworden over miserie en onrecht ergens in de wereld. De Bush-salsa en de Pfaff-foxtrot staan inmiddels ook gepland. Maar bon, we wijken af. In tegenstelling tot Hermann dompelen Pellejero en Lapière hun relaas onder in een roes van liefde. Onverwoestbare, rauwe en onbuigzame liefde. Het clichématige "liefde overwint alles" wordt hier een "liefde IS alles". En als dat lukt zoals hier, zonder ook maar één moment melig te worden, dan heb je een klassieker. Sofia Coppola mag zich alvast klaarhouden voor een gedroomde verfilming...