In onze zoektocht naar nieuw talent kijken we in Vlaanderen vaak niet verder dan onze neus lang is. De auteurs van Morro Bay zijn allebei afkomstig uit Wallonië en hebben beide de laatste jaren een opvallend parcours afgelegd. Opvallend is ook het minste wat je van Morro Bay zelf kan zeggen.

Evangeline groeit op in het kleine Amerikaanse provinciestadje Morro Bay. Haar vader is een uiterst conservatieve katholiek en ook op school krioelt het van de vreemde vogels. Wanneer Eva een vreemde aanvaring krijgt met haar lerares lichamelijke opvoeding blijkt diens verleden niet zo harmonieus als iedereen wel dacht. Eva graaft zo in het pijnlijke verleden van Morro Bay en ongewild ook van zichzelf.

Jean-Luc Cornette brengt zijn verhaal als een mystieke thriller. Niet alles is verklaarbaar, de losse eindjes moet de lezer zelf aan mekaar trachten te knopen. Realiteit en waanzin lopen steeds meer door mekaar in Morro Bay. Dankzij de expressieve tekeningen van Jean-Louis Boccar (Drie Maagden, met Yslaire) ervaart de lezer erg goed de steeds toenemende chaos bij de personages. Ook de vreemde kleurkeuzes zijn vaak erg treffend. Het grote minpunt van Morro Bay vormen de karakters. Cornette en Boccar weten deze onvoldoende vorm te geven, waardoor je je als lezer nauwelijks betrokken voelt bij hun belevenissen. Eva maakt tal van zaken mee met haar dictatoriale vader, haar vermeende lesbische lerares, haar vreemde zus Marie, maar het raakt nauwelijks je kouwe kleren. Enkel het verleden van de lerares, mevrouw Scott wordt verder uitgediept en vormt een belangrijke verhaallijn binnen het geheel.

Recensenten vergelijken graag, dat mag stilaan bekend zijn. Morro Bay deed ons dan ook denken aan de films van David Lynch, waar ook waanzin en onderhuidse spanningen het verhaal voortstuwen. Zo’n hoog niveau haalt Morro Bay helaas niet, maar Boccar en Cornette krijgen desondanks de verdienste een album gemaakt te hebben dat niet in de grijze middelmaat zal verzanden.