Waarmee moeten wij echt lachen? Met Donjon, Sabels en Galjoenen, een DirkJan of met Taco Zip... JA! Maar het mag soms ook wat grover zoals Spoon en White, Meccano of het klassieke Zwartkijken. Maar als we ons beperken tot de jeugdreeksen, komen we al heel snel uit op brave glimlachreeksen als Jojo, Kid Paddle of Titeuf. Slechts twee jeugdstrips wisten ons ooit hardop te doen lachen. Dat dwaze, absurde met net dat tikkeltje cynisme vonden we enkel terug in Tom Carbon en Violine.

Deze week vonden we bij onze stripboer een kinderstrippie met een angstjagende cover. Een vrolijke neon "Welkom in Wondertown" lachte de vluchtende kinderen toe. Tsjakka! Zou onze geliefde humor dan toch nog bestaansrecht hebben? Jawel, en hoe!

Wondertown is een wereldstad waar naast heel veel werkloze mensen, ook de meest bizarre monsters wonen. Als straatkind leef je er meestal niet langer dan drie maanden. Allez, vier als je geluk hebt en veel koekjes krijgt. Patrick en zijn bende slagen er desondanks in om te overleven. Daarvoor neemt Patje alle mogelijke uitdagingen aan. Dat hij daardoor de lokale maffiabaas Mister Jack — een leuke cameo van Orphanimo!!'s Vallalkozo — voor de voeten loopt, neemt hij er graag bij.

Scenarist Vehlmann, wiens fijne galgenhumor ons al bekoorde in Green Manor, doet jou hier volop genieten. In zijn uitgestreken droge dialogen, laat hij ketterende kabouters, moddervette Tinkelbels en stakende Irokezen op je los. Tekenaar Benoît Feroumont ken je waarschijnlijk van de oermens-Ethias-reclamespotjes, zijn animatiewerk voor Kellogs en hopelijk van de steengoede tekenfilms rond Monsieur Albert met de grappige muziek van Johan Desmet (De Nieuwe Snaar). Het animatiefilmpje Bzzz was geselecteerd voor Cannes 2000 en hij werkte mee aan de Franse tekenfilm Les Triplettes de Belleville. Voor Wondertown houdt hij zich nauwgezet aan zijn Monsieur Albert-tekenstijl. En die past wonderwel met de krankzinnige leefwereld van Vehlmann. En dan weet je het wel. Vluchten helpt niet. Lachen zal je.