Deze strip is een beetje ons geheimpje. Dat ene snoepje dat we stiekem voor onszelf hielden. Warship Jolly Roger is te veel intellectueel jatwerk om zwaar te bejubelen, maar veel te goed om er niet met volle teugen van te genieten. Bij elk deeltje dachten we dat de soufflé nu wel zou inzakken, maar integendeel! Deze B-reeks werd zowel qua verhaal als tekeningen beter per deeltje. Nu de eerste cyclus volledig is afgerond, komen we uit de kast. Warship Jolly Roger is een megavette aanrader.

Het schaakspel van deze space opera opende met enkele bekende zetten. Kolonel Jon Munro heeft met zijn sterrenvloot haast eigenhandig de revolutie in de kiem gesmoord. Hij was echter zo wreed dat de publieke opinie zich tegen hem keerde. Hierop liet president Vexton zijn rechterhand als een baksteen vallen en sloot hem op in de gevangenis. Samen met drie metgezellen kon Munro ontsnappen. Terloops pikten ze nog het beste ruimteschip van het hele heelal mee. Al snel gaan alle confederale troepen achter het bonte gezelschap aan. Maar Munro, geruggesteund door een dertienjarige psychopaat met telepathische gaven, een Han Solo-achtige oplichter en smokkelaar zonder enige moraal en de onterfde dochter van de voortvluchtige rebellenleidster, houdt meer dan stand. Tijd voor een andere aanpak. Als president Vexton Munro's zoontje laat vermoorden, gaan de poppen helemaal aan het dansen. Er is nu helemaal geen weg terug.

Geef toe... Echt origineel is de Star Wars-plot van scenarist Sylvain Runberg niet. Maar de scenarist maakt zijn saga gaandeweg steeds grimmiger en donkerder. Niets is wat het lijkt. Er is geen zwart. Er is geen wit. En intussen raak je gehecht aan het zootje ongeregeld. Dit is een groeier!

De grote ster van deze sf-reeks is de Spanjaard Miki Montlló. Op een zijstapje na voor een buitenreeksalbum van Orbital, was hij ons totaal onbekend. Maar de man speelt zijn tekenfilmervaring maximaal uit en groeit echt in de reeks. Kijk maar eens naar de straffe paginaopbouw en perspectieven van de eerste bladzijden van het slotdeel. Hier en daar zie je nog een Disney-trekje terug in de personages. Maar door ze nauwelijkseen contourlijn te geven met een zwart inktlijntje én de fenomenale inkleuring centraal te zetten, krijgen de tekeningen een heel eigen dynamiek. Op een of andere manier doet Montlló's aanpak ons denken aan die andere populaire grafische verrassing, Gung Ho.

Wereldschokkend is het vierluik Warship Jolly Roger niet. Maar het is wel een stripreeks waarmee je zieltjes wint. En voor de freaks, hou die Montlló maar in de gaten!