Bibliografie van Raoul Cauvin
• 't Is naar de Bliksem
• Agent 212
• Arme Lampil
• Bij Sjaak, tussen Pot en Pint
• Cédric
• De Blauwbloezen
• De Gieren
• De Minimensjes
• De Musketiers
• De Nieuwe Avonturen van Sammy
• De Ouwe Blauwe
• De Paparazzi
• De Psy
• De Rioolkoninkjes
• G. Raf Zerk
• Lowietje
• Minnolt
• Natasja (deel 13)
• Ongelukkige Liefdes
• Raf en de Postzegels
• Ramtamtam en Kierikieli / Vergeten Jungle
• Robbedoes en Kwabbernoot (deel 30, 31, 32)
• Sammy
• Sandy en Hoppy
• Schipbreuk
• Slemper en Slof
• Smerissen
• Taxi-Girl
• Vrouwen in 't Wit
• Zotico
DE BLAUWBLOEZEN: DE INTEGRALE 1


Louis Salvérius + Raoul Cauvin • Dupuis
192 p. (HC)
Gag-gevoel

Eind jaren 1960 ontsproot De Blauwbloezen in het brein van Raoul Cauvin en Louis Salvérius. Aanvankelijk werd het idee uitgewerkt in gags die zich afspeelden nabij en in een Amerikaans fort gelegen in indianengebied. De hoofdpersonages waren de soldaten Bryan en Tripps aangevuld met korporaal Blutch en sergeant Chesterfield. Die laatste twee zouden echter al vlug uitgroeien tot de twee belangrijkste personages en vrij kort na de eerste volledige verhalen fungeren als de twee hoofdpersonages van de reeks. Hun maatjes van het eerste uur en andere vaste bewoners van Fort Bow werden nog sporadisch opgevoerd in latere albums, maar eens Cauvin en Salvérus de keuze hadden gemaakt om hun helden te droppen in de Amerikaanse Burgeroolog zette het duo Fort Bow en zijn bewoners op een zijspoor.

In deze eerste integrale blikt men in een uitgebreid dossier terug op de geschiedenis van schrijver Cauvin en tekenaar Salvérius. Het dossier is goed geschreven en bevat heel wat interessante informatie. Alle strips van De Blauwbloezen zijn chronologisch opgenomen zodat de lezer mooi de evolutie van de personages als het ware tekening per tekening kan volgen. Vooral sergeant Chesterfield zag er aanvankelijk wel een beetje anders uit dan de figuur die we tegenwoordig kennen.

Naast de eerste gags en kortverhalen, die eerder grotendeels verschenen in de albums De Grote Patrouille en Blauw en Uniformen, werden ook de eerste twee volledige albums opgenomen in deze integrale. In Wagen in het Westen moet ons 'moedige' viertal een munitiewagen overbrengen naar een ander fort. Zij worden echter dwarsgezeten door de indianen wat voor heel wat hilarische momenten zorgt. De interactie tussen Chesterfield en Blutch is ook hier al geregeld te voelen net zoals in de korte verhalen, maar wordt nog niet ten top gevoerd. Ook opvallend is hoe Cauvins scenario's nog heel veel grappen bevatten die ook in de korte verhaaltjes voor heel wat lachsalvo's zorgen.

In het tweede album, Van Noord naar Zuid, verplaatst de actie zich naar de Amerikaanse Burgeroorlog. We maken kennis met kapitein "AANVALLEN" Stark, een nieuw personage dat bijna elk volgend album zal opgevoerd worden. Chesterfield en zijn kornuiten versterken het 22° cavalerieregiment waar Stark de plak zwaait. Het geluk zit Chesterfield echter niet mee en hij belandt al vlug in een Zuidelijke gevangenis. Gelukkig is er nog ene Blutch die de meubelen mag proberen redden. Met de nieuwe insteek die ze met dit album ingaan krijgt het auteursduo meer ruimte voor actie, maar ze vergeten niet om in hun verhaal een flinke dosis humor te stoppen die het gag-gevoel van weleer overstijgt.

Buiten de volgorde van de gags hebben de samenstellers van deze integrale weinig veranderd aan het materiaal behalve de inkleuring. De kleuren van de tekeningen zijn minder flets dan in de originele albums, maar een echte meerwaarde is dat niet te noemen. Verder vielen we wel over een foutje waarbij de volgorde van de gags zijn opgelijst. Bij de aankondiging wat er met het grootste deel van de gags uit Blauwen en Uniformen zou gebeuren ontbreekt een stukje tekst. Gelukkig kunnen we dat zelf invullen, want die gags komen samen met de lange verhalen Voor 1.500 Dollar Extra en Outlaw aan bod in de tweede en voorlopig laatste integrale van De Blauwbloezen. Willy Lambil, die De Blauwbloezen overnam na het overlijden van Salvérius in 1972, vindt het niet gepast om al integrales te maken van een reeks die nog loopt en stelt dan ook zijn veto om zijn verhalen in verzamelboeken te gieten.

> PETER ROTTHIER — mei 2018