In 1974 draait een biogenetisch experiment, dat tot doel had de menselijke hersenactiviteit te verhogen, op niets uit. Slechts één embryo, gehaald uit de abortusklinieken, weet zich te ontwikkelen. Maar dan krijgt Bob, medeprojectontwikkelaar, het aan de stok met de rest van het team en slaat hij de deur achter zich dicht. Samen met het ontwikkelde embryo, ondertussen uitgegroeid tot de baby Will. Bob neemt de opvoeding van de kleine Will echter niet op zichzelf, maar besluit hiervoor beroep te doen op zijn broer Albert en diens vrouw Mira. Jarenlang blijft het stil (hier zit toch wel een ernstige ongeloofwaardigheid in het scenario als je het ons vraagt, maar kom) tot de dag dat een shock Wills biochip weer in werking zet. Het zendertje in de chip is nog maar pas weer operationeel of het leger en mannen in lange zwarte jassen en met zwarte zonnebrillen duiken uit alle gaten op. Het lijkt The Matrix wel en dat is heus niet de enige filmverwijzing. Will, Bob en Lolita, zijn vriendin, kunnen dan ook niet anders dan vluchten.

Nova Genesis had wel een subreeks van de TransGenesis–reeks kunnen zijn, maar het is toch een ‘gewone' Millennium geworden. Een aanwinst trouwens, vooralsnog geen topper, maar in elk geval een aangename strip met potentieel. Dat Chabbert kan tekenen, liet hij al uitvoerig zien in de serie Dokter Monge. Het plot van Boisserie (Het Kruis van Cazenac, Eastern) lijkt zo uit de Hollywoodstudio's weggelopen, inclusief onvolmaaktheden. Maar eens je die van je af kan zetten, blijft er een half uurtje puur leesplezier over. Trouwens, met zo'n cliffhanger kan je niets anders doen dan halsreikend uitkijken naar het vervolg.