Xin Yùn is de grootste pechvogel ter wereld. De Chinese man komt nooit ergens ongeschonden uit en zelfs zijn tientallen geluksbrengers brengen geen soelaas. Op een dag gaat hij naar het Brucelee-klooster om daar een oplossing te zoeken. Een monnik vertelt de man over een majestueus dier (lees: Marsupilami) aan de andere kant van de wereld wiens haartjes geluk zouden brengen. De queeste kan dus beginnen, maar niet zonder tegenslag. Zo duurt het 32 dagen eer hij in Palombië aankomt en ook in de jungle achtervolgt pech hem. Makkelijk zal het dus niet worden om aan die haartjes van de o zo prachtige Marsupilami te geraken. Ondertussen zitten de Marsupilami's, net zoals tal van andere Marsu's op hun geheime plekje. In het vorige album kwamen ze hier terecht voor een geboorteritueel en ook nu zwerven ze hier nog steeds rond. In dit verhaal maken we kennis met al die andere Marsu-soorten, waaronder de Marsumol, de Babahaboe en de Marsukei. Ieder heeft specifieke eigenschappen en verschilt qua uiterlijk toch hard van de echte Marsupilami, behalve dat ze gele stippen hebben en ook amfibie zijn.

In het eenendertigste album komen we veel te weten over de gele diertjes en hun tradities, met daarbij nog eens de idyllische prachtlandschappen van de ongerepte Palombische jungle. Op zich vinden we het verhaal als volwassen striplezer vrij vlak en ietwat aan de magere kant, maar dat neemt niet weg dat het album degelijk in elkaar zit en dat we onze ogen de kost hebben kunnen geven dankzij Batems tekenwerk. Tegelijk is Marsupilami eerder gericht op de jeugd, die er niet zozeer baat bij heeft als er verschillende plotwendingen verweven zouden zitten in het scenario of als er nog veel meer nevenpersonages komen meespelen. Wat dat betreft leverde Stéphane Colman dus wel sterk werk met een vlot lezend, makkelijk te volgen album.

De Marsupilami is en blijft een van de meest sierlijke en mysterieuze dieren die ooit bedacht zijn. Dit hebben we allemaal te danken aan wijlen André Franquin, die ook onder andere Guust Flater en diens uitvindingen verzon. Met Batem en Colman is de reeks in goede handen, dat bewezen ze ondertussen al meermaals. In het Frans verscheen intussen ook een tweede hommagealbum van Marsupilami — in 2017 kwam het eerste uit — met kortverhalen door diverse stripmakers. Hopelijk zullen we die ooit in het Nederlands te zien krijgen, want de twee albums bevatten enkele pareltjes. Ook de moeite zijn de schetsen die Batem achterliet op de laatste pagina's. Schitterend tekenwerk!