De ronde van België? Bedoelen ze prins Laurent van België? Ah nee, het de Ronde van België: het gaat om wielrennen? Net zoals Laurent is de Ronde van België het kleine broertje, van Rondes als die van Italië, Spanje of Frankrijk. Hij wordt eind mei alweer verreden, mocht u niks beters te doen hebben. Maar ook dat is niet waar dit boek over gaat. De Ronde van België van Meneer Iou is immers een persoonlijke pelgrimage op pedalen.

Pei-nard! roept Meneer Iou uit bij de kaart van België met daarop zijn bestemmingen: een makkie! Een landje van niks, geeft ook zijn imaginaire vriendje toe, ene Eddy Merckx. Maar toch ontdek je er volgens de kannibaal bij elke rit iets nieuws. De in Charleroi geboren illustrator van Vietnamese afkomst zette zijn roadtrip op om zijn tweede vaderland eens echt te ontdekken. Per fiets natuurlijk, want meer dan andere weggebruikers moeten fietsers uit hun doppen kijken onderweg.

Vindt hij dat hij ons iets schuldig is? I O U? I owe you? Meneer Iou zegt het land te willen zien, de mensen ontmoeten. Folklore! Cultuur! (Bier!) Maar wil hij in feite de Belgen zichzelf beter leren kennen? Houdt hij ons een spiegel voor? Wat hij doet, is soms toeristisch (carnaval van Binche, Mechelen, Hoge Venen,...), soms antropologisch-filosofisch: waarom vinden de Belgen de koers zo leuk? Waarom zetten we betonnen kunstwerken naast de snelweg? En kabouters in onze voortuinen? Antwoorden vindt hij zelden. Clichés daarentegen in overvloed. Om te ontmaskeren. Voor hij gaat fietsen van Hasselt naar Maastricht bijvoorbeeld wordt hij gewaarschuwd: Limburg? Daar is niets te zien. Toch zien we hem pagina's lang fietsen door steden en natuur. Om te besluiten: daar was nu eens niks te zien! Een ironisch commentaar zoals er in dit boek wel meer te vinden zijn. Bijvoorbeeld over het "bescheiden station" van Antwerpen.

De auteur fietst in eenvoudige en ruim bemeten tricolore tekeningen op een rustig tempo door het boek en het land. Hij zoekt ook uit nieuwsgierigheid ongewone bestemmingen op: zo hoorde hij van het spookdorp Doel, waar het bij nader toezien nogal meevalt met die spoken. Het personage Meneer Iou zelf houdt zich op de vlakte — tenzij hij de Muur van Geraardsbergen beklimt in dit "vlakke" land! — maar geeft via zijn meefietsende partners al eens snedige commentaren, onder meer over de schande die Doel is.

Zijn Ronde van België is niet voortdurend een sociale aanklacht: Meneer Iou fietst ook zonder bedenkingen of kijkt liever naar vrouwenkonten dan het landschap, legt de werking van fietsknooppunten (onbekend in Wallonië) en derailleurs uit, vertelt ongegeneerd over zijn enige en beschamende koerservaring en maakt een uitstap naar Parijs of predikt de "velorutie", waarbij zijn geëngageerde kant weer boven komt. Hij onthoudt zich van enig communautair commentaar, toch vreemd in een boek over België.

Sneller dan de 128 pagina's laten vermoeden — hoewel niet verwonderlijk in een piepklein land — is de Ronde voorbij. Toch heeft Meneer Iou niet eens alle bestemmingen van zijn kaart aangedaan. Gelukkig is hij wel in Limburg geweest...

Hebben we nu iets geleerd over het land dat we nog niet wisten? Eigenlijk vrij weinig. Veel weetjes strooit hij ook niet in het rond. Als leerboek stelt De Ronde van België teleur. Als humoristische strip ook. Verwacht geen De Ronde van Gallië! Hebben we dan iets geleerd over onszelf? Ook niet echt, want veel ontmoetingen met inboorlingen zijn er niet geweest. En daar is "de Belg" ook te onpeilbaar voor. Je steekt nog meer op uit Asterix en de Belgen. Waar de auteur nog het meest leerzaam is, is in zijn eigen inzichten: ben je (letterlijk) verdwaald, blijf dan genieten; als je iets graag doet, blijf dat dan vooral doen. En zo verspreidt Meneer Iou zijn eigen clichés. Rare jongens die Brusselse Vietnamezen.