Saul is een nieuwe fantasyreeks waarvan vier opeenvolgende hoofdstukken in het Nederlandse kwartaalblad StripGlossy verschenen. Dat blad van Uitgeverij Personalia bestaat nog maar sinds 2016 en kon al wat gevestigde Nederlandse auteurs, zoals Eric Heuvel en Fred de Heij, aan zich binden die speciaal voor StripGlossy nieuwe strips maken. Ook scenarist Willem Ritstier kon zijn kans wagen en deed een beroep op de Indonesische tekenaar Apri Kusbiantoro die we nog kennen van De Verloren Verhalen van Lemuria, geschreven door Sytse S. Algera. Van die reeks verschijnt in september een derde album bij Comicwatch, maar voortaan tekenen Rully Akbar en Sean Lee de albums.

Apri's idolatrie voor Don Lawrence valt in Saul nog harder op. Het is geen geheim dat beide heren een project hadden om een spin-off van Storm te maken en nu lijkt het duo dat plan gewoon door te zetten. De held ziet er precies hetzelfde uit als Storm en de tekenaar recupereerde zelfs de hoofdband die Storm lange tijd droeg, weliswaar in een ander kleurtje. Zowel Willem Ritstier als uitgever Seb van der Kaaden maakten zich zorgen over die gelijkenis. Apri wuifde het commentaar weg met de uitleg dat het om een generiek stoer personage gaat, "eenzelfde acteur in een andere rol" (maar dan toch met een acteur die elders onder contract ligt). Intussen hebben we ons met het verstrijken van de tijd al gezet over wat we eerst grafische diefstal vonden. Apri evolueert steeds sterker in schilderstijl en anatomie (toch een werkpuntje in Lemuria) en daarbij valt te genieten. We kunnen niet zeggen dat hij zijn inspanningen consequent aanhoudt. Er schuilt nog steeds wisselvalligheid in zijn tekeningen, maar leg het eens naast zoveel andere geschilderde strips, het kan de concurrentie doorstaan, zelfs op internationaal niveau.

En het verhaal dan? Saul wordt beschuldigd van een misdaad die hij niet beging en vluchtte weg uit zijn geboorteplaats Hyremdahr, een van de grootste steden op de planeet Boritas. Er staat een prijs op zijn hoofd en er zit een premiejaagster op zijn hielen. Via een plotse wervelwind (die ons natuurlijk deed denken aan Storms ervaring in de grote rode vlek van Jupiter) belandt hij bij een paar reuzen die hem prompt een kopje kleiner willen maken. Voor hij het weet komt hij in een strijd tussen reuzen en dwergen terecht. In een dwergendorp krijgt hij een mantel aangereikt die één met hem wordt als hij die aantrekt. Voortaan is hij de meester van de dwergen van Luc en moet hij hen leiden naar het overwinnen van de vijand. Hij beschikt nu over krachten die hem nog van pas komen om de strijd te leiden en om met vervelende gevolgen uit zijn recente verleden af te rekenen.

Het verhaal heeft in wezen evenveel om het lijf als Elfhira de witte heks. Het is het soort edelpulp dat de reeks Storm — hier zijn we weer — groot maakte. En daar is een publiek voor. Ook wij konden het naar de juiste waarde van vermaak inschatten en wie weet wordt dit wel een langer lopende reeks. Met wat geluk scherpt het de competitie met Storm aan zodat de makers van die reeks een tandje hoger schakelen.

In de hardcoverversie met een andere coverillustratie staan zestien extra pagina's met schetsen, storyboardtekeningen, aquarelstudies en wat toelichting van Apri en Ritstier. Als de levering van volgende albums in Vlaanderen nu nog wat vlotter verloopt dan nu het geval was (drie-vier weken na de release in Nederland), zijn we de volgende keer misschien nog milder gestemd.