Solo is geen ratje om zonder handschoenen aan te pakken, dat leerde het vorige drieluik ons. Daar ging Solo vooral op zoek naar zichzelf en probeerde hij zijn eigen leven te leiden in een wereld waarin dieren zo ver ontwikkeld zijn dat hun verstand even ver reikt als dat van de mens. In die trilogie ontmoette hij ook Lyra, zijn vrouw met wie hij een kind verwekte. Het is een chaotische wereld waarin alle diersoorten onderling met elkaar vechten en waarin je niemand kunt vertrouwen, behalve jezelf. Doden doe je vooral om zelf te overleven.

In de nieuwe tweedelige cyclus komt de gespierde rat thuis, maar hij ziet meteen dat er iets niet pluis is: zowel zijn vrouw als zijn zoon vliegen hem niet rond zijn nek. Wanneer hij een aap tegenkomt in zijn huis, komt hij te weten dat zij ontvoerd zijn. Via verschillende tussenstationnetjes komt hij toch te weten waar ze kunnen zitten. De mensen zouden hen gevangenhouden als labrat. Solo's zoektocht vol hindernissen kan dus beginnen. Gelukkig is hij een echte overlever die constant doet wat hij goed kan: moorden. Hij slacht onder andere enkele apen en honden af, allemaal in functie van de hereniging met zijn gezin. Zoals we al zeiden: doden doet hij enkel zodat hij zelf overleeft. Tussendoor droomt hij ook van een paradijs waar hij met Lyra en zijn zoontje gelukkig kan zijn. Dat paradijs staat in een absoluut contrast met het dorre, kale land waar hij nu vertoeft. Het enige fleurige kleurenpalet van de strip is te zien in deze droombeelden.

Solo is een spannende actiestrip, maar met meer aandacht aan het filosofisch getinte taalgebruik dan een doorsnee actiestrip. Passages als "Van mijn geliefde verleden blijft alleen een angstig heden over dat me stap voor stap losrukt van mijn toekomst" en "Het licht zal opnieuw schijnen voor volhouders. Het zal alleen doven als schaduwen mijn hoop bedekken en de echo van hun stemmen verstomt" zijn hier een schoolvoorbeeld van. Soms vinden we die diepgaande teksten wat klef, maar storen doen ze niet. Deze retoriek, gecombineerd met dynamische tekeningen, maakt van Solo een reeks die haar plekje in onze kast absoluut verdiend heeft.