Het stelletje Kate en Curtis pikt hun zoon Stephen op bij Curtis' ouders die ergens in de States in de bossen wonen. De jongen heeft een antiquarische kelk uit een kistje op zolder meegenomen om er Indiana Jones mee te spelen met een buurmeisje. Zijn opa slaat door als hij dit te weten komt en haalt een jachtgeweer om naar de buren te gaan. De kelk dateert uit de middeleeuwen en betekent een gevaar... voor de mensheid. Er duikt een eerste zombie op en al snel mondt de situatie uit in een afslachting bij de personages met wie we kennismaakten. Eén iemand overleeft en van de backcover weten we al dat het zal leiden naar een weredwijde zombie-epidemie. En daarmee hebben we al meer dan het toelaatbare prijsgegeven.

Dead Life is een van de zoveelste zombiestrips sinds Walking Dead dat genre weer op de kaart plaatste in stripland. Voorlopig is het nog zoeken naar een onderscheidend element, want meer dan een opeenvolging van vluchten voor zombies en al dan niet door die monsters gedood worden, is het nog niet. Scenarist Jean-Charles Gaudin kon ons al meermaals bekoren met reeksen als Angor, De Boeken van de Zieners, De Feul, Marlysa en Phœnix, maar hier lijkt hij ons toch een genre opgedrongen te krijgen waarin hij niet uitmunt. Langs de andere kant is het na één inleidend deel nog te vroeg om daar een besluit over te vormen. We wachten af.

De Spaanse tekenaar Joan Urgell heeft nog niet veel strips op zijn palmares. Hij hanteert een vlotte, schetsmatige stijl met een duidelijk en leesbaar geheel. En het moet gezegd, veel tekenaars vinden het geweldig om monsters te tekenen en een keertje over the top te kunnen gaan met gutsend bloed, gebroken botten, lijven met gaten in en openspattende hoofden of ledematen. Dat plezier is merkbaar en het werkt om angst en een beklemmend gevoel op te roepen.

Grafisch een groter horroraanrader, maar voor het verhaal moet nog een scherper tandje bijgestoken worden.